Το βράδυ της Κυριακής 6ης Ιουνίου και με την ανακοίνωση από την εφορευτική επιτροπή των αποτελεσμάτων της ψηφοφορίας για τον πρόεδρο και την νέα ΚΠΕ του ΣΥΝ νομίζω πως έκλεισε μια περίοδος και ανοίγει μια νέα για τον χώρο της ανανεωτικής και ριζοσπαστικής αριστεράς στην πατρίδα μας.
Κυρίως ανοίγει μια νέα σελίδα για το κόμμα που ουσιαστικά έχτισε και στήριξε την ιδέα της ανανεωτικής-ριζοσπαστικής αριστεράς και που με πολύ κόπο, με πολλές “θυσίες”, με αρκετά νεύρα αλλά και με μεγάλη προσπάθεια, έφτασε στην βραδιά της Κυριακής να έχει ένα σύγχρονο και σαφή πια αριστερό πολιτικό σχέδιο. Επίσης για πρώτη φορά έχουμε ηγεσία που την ενώνουν πολύ περισσότερα πράγματα από αυτά που την χωρίζουν.
Νομίζω πως από τα πράγματα, τα χιλιάδες απλά μέλη του κόμματος σε όλη την Ελλάδα που έκαναν από τον Σεπτέμβριο του 2009 και μετά, έναν μεγάλο αγώνα για να φτάσουμε σε αυτό το αποτέλεσμα δικαιώθηκαν.
Και δεν δικαιώθηκαν όπως ίσως θα περίμεναν οι περισσότεροι για τις καταστατικές ρυθμίσεις ή τον κώδικα δεοντολογίας για τα ΜΜΕ. που έτσι κι αλλιώς δεν είναι ο πλέον απαραίτητος μετά και την αποχώρηση της πτέρυγας.
Δεν δικαιώθηκαν ίσως και για την φυγή μέρους του κόμματος που ουσιαστικά ήταν κόμμα μέσα στο κόμμα εδώ και χρόνια.
Είναι κυρίως δικαιωμένοι τουλάχιστον στην μεγάλη τους πλειοψηφία, διότι το κυρίως αποτέλεσμα του συνεδρίου ήταν η ίδια η πολιτική του απόφαση. Ενα πολιτικό ντοκουμέντο το οποίο σε συνδυασμό με την προγραμματική μας πρόταση του Φεβρουαρίου του 2009, γίνεται ίσως ένα από τα ποιό σημαντικά κείμενα πολιτικής απόφασης που έχουμε στην σύγχρονη ιστορία της αριστεράς.
Και αν προσθέσει κανείς τον επιπλέον προβληματισμό που αναπτύχθηκε σε σχέση με αυτά τα κείμενα και στο συνέδριο και πριν από αυτό στις προσυνεδριακές συζητήσεις, με τις εκδοχές που κατατέθηκαν και με μερικές διαφορετικές προσεγγίσεις οι οποίες μπορούν να είναι θετικές αύριο και να προσαρμοστούν στην κεντρική πολιτική ιδέα της απόφασης, νομίζω πως έχουμε ένα τεράστιο πια συγκριτικό πλεονέκτημα σε σχέση με την υπόλοιπη αριστερά. Κυρίως όμως το πλεονέκτημα αυτό πρέπει να αποκτήσει προβάδισμα στην ελληνική κοινωνία. Κι επειδή ζούμε σε μια χώρα που τουλάχιστον έχει πλούσια ιστορία η φράση “Ιδού η Ρόδος Ιδού και το πήδημα” μοιάζει η πλέον σωστή για την επόμενη ημέρα.
Και μπορεί σύντροφοι να είμαστε δικαιωμένοι, όμως ταυτόχρονα παραμένουμε εξοργισμένοι και σε αναμονή αλλά και με μειωμένες πια αντοχές, εξαιτίας των πολιτικών αλλά και των οικονομικών προσωπικών μας προβλημάτων. Γι αυτό πρέπει το επόμενο σύντομο διάστημα όλες οι εκκρεμότητες να έχουν λυθεί. Οι αποφάσεις όσο και αν είναι δύσκολες -ελπίζω πως όχι- πρέπει να έχουν σύντομα παρθεί. Η ταλαιπωρία του κόσμου μας, μελών και φίλων, με τις ακροβασίες όλων των ηγεσιών μας μέσα και έξω και από τον ΣΥΝ αλλά και τον ΣΥΡΙΖΑ τον τελευταίο ενάμιση χρόνο δεν μπορούν να συνεχιστούν. Ας αφήσουμε τα μισόλογα και ας κάνουμε καθαρές κουβέντες. Που μπορούμε και που δεν μπορούμε. Που πρέπει και που όχι.
Προσωπικά δεν πιστεύω πως το πρώτο πρόβλημα του κόσμου σήμερα είναι η ενότητα της αριστεράς. Ας μην χρησιμοποιούμε όλοι ψεύτικα διλήμματα και επίπλαστα ερωτήματα για να παίρνουμε θέση στο σκηνικό.
Ο ελληνικός λαός ενδιαφέρεται να του απαντήσει κάποιος σήμερα στα εξής:
1.Αν πώς και τι δουλειά θα έχει, και πώς θα ζει στην οικογένειά του.
2.Πότε, πως και αν θα πάρει σύνταξη
3.Πως θα γίνει καλά αν πάθει κάτι η υγεία του και πρέπει να μπει σε νοσοκομείο.
4.Πως το παιδί του θα μάθει γράμματα.
5.Πως θα μπορεί να πίνει ένα κρασάκι με την παρέα που τόσο το έχει ανάγκη .
6.Πως θα είναι ασφαλής και δεν θα τον σκοτώνουν για 10 ευρώ
Αυτά είναι μερικά από μια λίστα των πώς, τα πως της πραγματικής ζωής, αυτής που βρίσκεται έξω εκεί μακριά από τα κομματικά γραφεία και που με βάσει αυτά τα πως η αριστερά πρέπει να στοιχηθεί...Τέλος τα γιατί. Είναι απαντημένα ιστορικά και αποδεδειγμένα. Εμείς, εγώ προσωπικά, τα πως αυτά θέλουμε να ενώσουν την αριστερά και κατόπιν τον λαό μας.
Η νέα ηγεσία μας, με καθαρή “εντολή”, με πεντακάθαρο πολιτικό σχέδιο και με απ΄οτι φαίνεται αρκετή διάθεση των μελών για δράση πρέπει να αρχίσει να τρέχει.
Οι εικοσιένα της πολιτικής γραμματείας του και οι υπόλοιποι 114 της Κεντρικής Επιτροπής του να σαρώσουν όλη την χώρα από τον Εβρο μέχρι την Κρήτη και από την Ρόδο μέχρι την Κέρκυρα έχοντας στην τσέπη την απόφαση του κόμματος και την αποφασιστικότητα για να δημιουργήσουμε ένα νέο κόμμα, μια νέα αριστερά που θα ενώσει τον λαό και θα τον οδηγήσει σε μια άλλη κοινωνία που θα έχει στο επίκεντρό της τον άνθρωπο και τα καθημερινά του προβλήματα. Η τελευταία ευκαιρία είναι μπροστά μας. Οι αντικειμενικές συνθήκες γίνονται, εμπρός λοιπόν να γράψουμε ιστορία...
Με ανυπόμονη ελπίδα
Λάμπρος Φίλιος
πολιτική κίνηση ΣΥΝ
Πετραλώνων και Θησείου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου