ΠΕΡΙΚΟΠΕΣ ΔΑΠΑΝΩΝ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΤΟΜΕΑ

Του σ.Ισίδωρου Νερούτσου (μέλος της πκ Πετραλώνων και Θησείου)

Η οικονομική κρίση που πλήττει την χώρα μας, δεν είναι επινόηση κυβερνητικών ή κομματικών παραγόντων, όπως πολλοί υποπτεύονται, άλλα είναι πραγματική και δεν εστιάζονται τα αίτια της μόνο στην παγκόσμια χρηματιστηριακή κερδοσκοπική κρίση, που ισχυρίζονται για επικοινωνιακούς λόγους και για αποφυγή καταλογισμού ευθυνών οι διοικούντες, αλλά κυρίως στην πολιτική που ακολούθησε τα τελευταία 30 χρόνια ο δικομματισμός. Πολλοί ισχυρίζονται ότι τα αίτια οφείλονται στο «μεγάλο κράτος» και στους κρατικοδίαιτους υπαλλήλους του. Κοινή είναι η προσέγγιση αυτή από το σύνολο σχεδόν των στελεχών του δικομματισμού. Προ ημερών σε τηλεοπτική συζήτηση που

μετείχαν δύο εκπρόσωποι του δικομματισμού, ο κύριος Μπεγλίτης και ο κύριος Κυριάκος Μητσοτάκης καθώς και ο κύριος Δραγασάκης του ΣΥΡΙΖΑ, συζητήθηκε το πρόβλημα. Ο κύριος Μητσοτάκης, γόνος αριστοκρατικής οικογένειας και κατ’εξοχήν κρατικοδίαιτος,

που δεν αντιμετώπισε ποτέ προβλήματα επιβίωσης, επιτέθηκε στον κύριο Δραγασάκη, {που ισχυριζόταν και ορθώς, κατά την ταπεινή γνώμη μου, ότι η λύση στο πρόβλημα είναι η καταπολέμηση της ανεργίας) λέγοντας ο κύριος Μητσοτάκης χαρακτηριστικά, «μα τι θέλετε να τους διορίσουμε όλους στο δημόσιο;». Σωστά! Μόνο «εμείς» και τα υψηλόμισθα ημέτερα χρυσά παιδιά είναι «αυτοδίκαια» σωστό να «αρμέγουμε» τους φορολογούμενους και ιδιαίτερα τους μισθωτούς,μικρομεσαίους και συνταξιούχους, ενώ οι «ασήμαντοι» νέοι άνθρωποι και νέοι επιστήμονες, που αγωνιούν για μια θεσούλα στον «ήλιο», χαρακτηρίζονται αργόσχολοι, κρατικοδίαιτοι, τεμπέληδες και με λοιπά κοσμητικά επίθετα. Αυτοί που τραβάνε το «κουπί» και παίρνουν τα ψίχουλα, είναι κατά την γνώμη των δικομματιστών, οι υπεύθυνοι της οικονομικής κρίσης, γιατί είναι λέει υπεράριθμοι. Οι εργαζόμενοι ευθύνονται λοιπόν για την χρεοκοπία των δημοσίων επιχειρήσεων και όχι οι χρυσολήπτες και απολύτως ανεύθυνοι θεσμικά, διοικητές της Ολυμπιακής, της ΕΡΤ, του ΟΤΕ, της ΔΕΗ, του ΟΣΕ, του ΕΣΥ, των ταχυδρομείων και άλλων πολύτιμων για τον τόπο δημοσίων επιχειρήσεων, μαζί με αυτούς που τους διόρισαν. Τι και αν «παραδόξως», όλοι διαπιστώνουν και συμφωνούν για τις τεράστιες ελλείψεις σε προσωπικό, που έχουν πολλές υπηρεσίες, όπως το ΕΣΥ, η εκπαίδευση,οι νομαρχίες, οι πολεοδομίες, η αστυνομία κλπ. Μα είναι σωστό όλοι να διοριστούν στο δημόσιο; Αυτό ποτέ και κανένας δεν το υποστήριξε. Όμως αντί να λένε μεγάλα λόγια, οι άνθρωποι που πληρώνονται, για να διοικούν την χώρα, θα ήταν καλύτερα να στρώσουν κάτω την «έδρα» τους και να προσπαθήσουν πραγματικά και με ενδιαφέρον να δώσουν λύση στο πρόβλημα της ανεργίας. Να ενδιαφερθούν πραγματικά και όχι επικοινωνιακά, για την ζωή και το μέλλον χιλιάδων ανθρώπων και να μη κοιτούν μόνο το δικό τους βόλεμα και το βόλεμα των «δικών» τους παιδιών, που βέβαια δικά τους παιδιά δεν θεωρούν ότι είναι έστω οι οπαδοί του κόμματός τους. Αυτούς τους θέλουν μόνο για τα θελήματα και την άγρα ψήφων .

Προσπαθούν λέει με περιορισμό των δαπανών για τηλέφωνο, ηλεκτρικό,νερό, κίνηση κρατικών αυτοκινήτων, να διορθώσουν την κατάσταση.Αυτά είναι αστεία και υποκριτικά. Αποτελούν σταγόνα στον ωκεανό.Η πηγή του κακού,είναι αλλού.Εκτός από την ανεργία, που χωρίς αμφιβολία είναι ο κυριότερος παράγοντας οικονομικής καχεξίας ενός λαού και συνεπώς του κράτους και των ασφαλιστικών ταμείων, είναι η ασύδοτη,ανεύθυνη και χωρίς ουσιαστικό έλεγχο διαχείριση των κρατικών πόρων.Είναι ο εύκολος δρόμος του ξέφρενου και χωρίς όρια δανεισμού και υπερχρέωσης της οικονομίας,που πολλές φορές γίνεται μόνο για επικοινωνιακούς λόγους, όταν μάλιστα κυριαρχεί η βεβαιότητα, ότι άλλοι θα κλιθούν να πληρώσουν το μάρμαρο,γιατί οι ίδιοι δεν πλήρωσαν και δεν απολογήθη-καν ποτέ. Είναι η ασυλία, ασυδοσία και φοροδιαφυγή της κερδοσκοπίας, είναι τα προνό-

μια των μεγάλων μονοπωλιακών επιχειρήσεων,ιδιαίτερα αλλοδαπής προελεύσεως, που στέλνουν τις εισπράξεις στο εξωτερικό και ελέγχουν πλήρως την Ελληνική οικονομία,η οποία αποδυναμώθηκε επί πλέον, με το ξεπούλημα των δημοσίων επιχειρήσεων.

Ανεξέλεγκτες κρατικές προμήθειες, ανεξέλεγκτα δημόσια έργα. Καρτέλ προμηθευτών του δημοσίου, καρτέλ εργοληπτών δημοσίων έργων. Ποιος ζήτησε ευθύνες, για το μεγάλο χρέος, που όπως λένε άφησε, ο απελθών πρόεδρος της ΕΡΤ; Ποιος ζήτησε ευθύνες από τις χιλιάδες διορισμένους ρουσφετολογικά, από τις εκάστοτε κυβερνήσεις διοικητές, περιφερειάρχες, γενικούς διευθυντές, συμβούλους και λοιπούς χρυσολήπτες παράγοντες, οι οποίοι διορίζονται ελέω κόμματος και δεν γίνεται γι’αυτούς λόγος για ΑΣΕΠ; Αντίθετα το μεγάλο φαγοπότι συνεχίζεται αλώβητο και δεν είναι μόνο αυτό.Κάθε κυβέρνηση που έρχεται και τοποθετεί «ρουσφετολογικά» τα χρυσά της παιδιά, αποζημιώνει ταυτόχρονα με μεγάλα ποσά τα απερχόμενα παιδιά του άλλου αδελφού κόμματος. Δηλαδή κανονικό δούλεμα. Αλήθεια τι χρειάζονται οι εκατοντάδες διοικητές του ΕΣΥ, ΠΕΣΥ και λοιπά; Πολλοί απ’αυτούς είναι συνταξιούχοι κυρίως στρατιωτικοί ή του δημοσίου. Μήπως μόνο για χρυσοφόρο βόλεμα; Γιατί εκ του αποτελέσματος αποδεικνύεται ότι η κατάσταση στα κρατικά νοσοκομεία, όλο και χειροτερεύει. Το ΕΣΥ είναι ένα και ενιαίο και ένα διοικητικό Συμβούλιο πρέπει να έχει. Δεν μπορεί να λειτουργεί διαφορετικά ο Ευαγγελισμός από το Αττικό ή από τα Νοσοκομεία της Επαρχίας. Τοπικά διοικητικά συμβούλια άμισθα, από τους ήδη υπηρετούντες μόνιμους υπαλλήλους, είναι λογικό να υπάρχουν και να διασυνδέονται με το κεντρικό διοικητικό συμβούλιο, αλλά υψηλόμισθος διοικητής και υποδιοικητής γιατί;

Αμειβόμενοι γενικοί γραμματείς, γιατί; Δεν υπάρχουν στα υπουργεία ικανοί υπάλληλοι, οι οποίοι μάλιστα γνωρίζουν το αντικείμενο πολύ καλύτερα, να τοποθετούνται χωρίς επί πλέον μισθό, το πολύ να χορηγείται ένα επίδομα θέσης;

Το ίδιο θέμα προκύπτει και με τις πολυάριθμες αμειβόμενες επιτροπές όλων των υπουργείων και οργανισμών. Μήπως φτιάχνουμε επιτροπές, όχι για να λύσουμε προβλήματα, αλλά για να χρυσώσουμε κάποιους ημέτερους; λέω μήπως; Ας αφήσουμε λοιπόν στην πάντα το παραμύθι για το μεγάλο κράτος, ισχυρισμός που βολεύει για την ιδιωτικοποίηση των πάντων, για ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας, που όλα αυτά οδηγούν, όπως αποδείχθηκε, στην αύξηση της ανεργίας, στην επισφάλεια της εργασίας, στην χρεοκοπία των ασφαλιστικών ταμείων, προς αποδεδειγμένο πλέον όφελος του μεγάλου μονοπωλιακού κεφαλαίου και ιδιαίτερα του ξένου και εις βάρος του «λαουτζίκου» όπως συνηθίζουν να αποκαλούν «συμπονετικά» τους υπηκόους, οι οποίοι

τελευταία μεταλλάχθηκαν σε homus apodixiosyllecticus.

Ισίδωρος Νερούτσος