ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΟΝ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΣΚΟΥΤΑ*
EΠΟΧΗ, 6.1.12
Η παράταξη «Δικαίωμα στην Πόλη» τής στερεί όλο και περισσότερα δικαιώματα...
Τη συνέντευξη πήρε η Ιωάννα Διαλεισμά
Συμπληρώθηκε ένας χρόνος του κ. Καμίνη στο Δήμο της Αθήνας. Πιστεύετε ότι δικαιώθηκαν όσοι τον ψήφισαν και στήριξαν ελπίδες για αλλαγή στο δήμο;
Η Ανοιχτή Πόλη στην προεκλογική περίοδο είχε πει ότι τα προβλήματα της πόλης χρειάζονταν ριζοσπαστική λύση. Επιμέναμε να εφαρμοστούν πολιτικές που θα κάλυπταν τις ανάγκες της πόλης, αλλά και τους ίδιους τους εργαζόμενους. Δείξαμε έγκαιρα ότι η λύση στις μέρες μας βρίσκεται στη δημοκρατική και συμμετοχική διαδικασία, στην κοινωνική προστασία και κυρίως στην αλληλεγγύη. Ο Κακλαμάνης είχε εφαρμόσει μια πολιτική προς όφελος των οικονομικών συμφερόντων και σε βάρος της πόλης και εξηγούσαμε ότι η λύση Καμίνη δεν μπορούσε να είναι η εναλλακτική πρόταση, κυρίως γιατί δεν είχε ένα τέτοιο πρόγραμμα, αποδεχόταν τον Καλλικράτη και το μνημόνιο. Οι εξελίξεις απέδειξαν ότι είχαμε δίκιο όταν επιμέναμε ότι ο Κακλαμάνης και ο Καμίνης ήταν πλευρές του ίδιου νομίσματος.
Η παράταξη του κ. Καμίνη υποστηρίζεται από ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ, Οικολόγους Πράσινους και τη ΔΡΑΣΗ του Μάνου. Πώς κρίνετε αυτήν την παράταξη στη διοίκηση του δήμου;
Η δημιουργία αυτού του σχήματος, ιδιαίτερα από τη στιγμή που εκλέχτηκε στη διοίκηση του δήμου, εντάχτηκε σε μια συνολικότερη στρατηγική επιδίωξης της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, στη λογική των ευρύτερων συναινέσεων, των μνημονιακών λύσεων και της διάχυσης των μνημονιακών επιλογών. Οι όποιες διαφοροποιήσεις, αντιδράσεις έχουν υπάρξει από δημοτικούς συμβούλους της πλειοψηφίας, δεν είναι ουσιαστικές, δεν αμφισβητούν τη συντηρητική κυβερνητική πολιτική του δήμου. Η παράταξη στα κρίσιμα θέματα πάντα στοιχίζεται. Αυτό όμως που εντυπωσιάζει, είναι σύμπλευση της ΔΗΜΑΡ και των οικολόγων σε αυτή τη σκληρή πολιτική, όταν άλλα διατυπώνουν στον κεντρικό τους λόγο και άλλα ψηφίζουν στο δημοτικό συμβούλιο. Νομίζω ότι αυτή η διφορούμενη στάση τους πρέπει να αναδειχθεί στον κεντρικό πολιτικό λόγο του ΣΥΡΙΖΑ.
Ποιο είναι το «Δικαίωμα στην Πόλη» κατά τον κ. Καμίνη;
Δεν νομίζω ότι οι πολίτες έχουν πλέον δικαιώματα στην πόλη για τον κ. Καμίνη. Αυτό που βιώνουμε, είναι μια αντικοινωνική και αντιδημοκρατική συμπεριφορά. Να σας θυμίσω ότι δεν έχουν το δικαίωμα οι άστεγοι να κοιμούνται ούτε στα παγκάκια. Δεν έχουν το δικαίωμα οι αγανακτισμένοι να παραμένουν και να διαμαρτύρονται στη πλατεία Συντάγματος. Οι εργαζόμενοι στο δήμο δεν έχουν το δικαίωμα να απεργούν. Το δικαίωμα να γίνονται πορείες στο κέντρο της πόλης θα το καταργήσει. Το δικαίωμα να πας το παιδί σου σε ένα παιδικό σταθμό σε λίγο δεν θα υπάρχει, η δημοτική αρχή δηλώνει ότι θέλει να απαλλαγεί από τον «σοβιετικού τύπου» παιδικό σταθμό. Το δικαίωμα να διεκδικείς και να αντιστέκεσαι είναι απαγορευμένο. Το δικαίωμα να εξυπηρετείται ο πολίτης από δημοτικά ιατρεία δεν είναι για όλες τις κοινότητες. Το δικαίωμα να κυκλοφορείς στα πεζοδρόμια, έχει καταστρατηγηθεί προ πολλού.
Τελικά, ποιον ωφελεί αυτή η πολιτική;
Λυπάμαι που το λέω, αλλά η πολιτική Καμίνη δυστυχώς δεν ωφελεί κανέναν, είναι καταστροφική για όλη την πόλη, κάθε μέρα που περνάει η καταστροφή επιτείνεται.
Γιατί το λέτε αυτό;
Ο κ. Καμίνης ξεκινάει από λαθεμένη αφετηρία, πιστεύει ότι η απάντηση κρύβεται στην ενίσχυση της επιχειρηματικότητας. Δεν αποδέχεται ότι τα προβλήματα της Αθήνας είναι αποτέλεσμα μιας οικονομίας σε ύφεση, είναι αποτέλεσμα μιας μνημονιακής πολιτικής που γεννά την ανεργία τη φτώχεια και την διάλυση του κοινωνικού ιστού της. Θεωρεί ότι με αστυνομικά μέτρα θα λύσει τα προβλήματα. Ματαιοπονεί. Όσο δεν διαμορφώνονται απαντήσεις στις κοινωνικές ανάγκες, τα προβλήματα θα παίρνουν όλο και πιο εκρηκτικές διαστάσεις. Αν αυτό δεν κατανοηθεί, ο δήμος θα κυνηγάει συνεχώς την ουρά του.
Ποια γεγονότα θεωρείτε ότι σημάδεψαν τη διοίκηση Καμίνη αυτόν το χρόνο;
Αναμφίβολα οι απολύσεις των συμβασιούχων. Είναι η «κορυφαία» ενέργεια της διοίκησης Καμίνη, ξεπέρασε τη κόκκινη γραμμή. Από την άλλη, πιστεύω ότι ο αγώνας των εργαζομένων η κατάληψη του δημαρχείου, τα ΜΑΤ που έφερε εναντίον τους, ανέτρεψαν λογικές που τους κρατούσαν ομήρους των διοικήσεων του δήμου. Οι αλλαγές στις συνειδήσεις τους είναι ήδη ορατές. Η δεύτερη ενέργεια ήταν η μείωση των προσφερόμενων κοινωνικών υπηρεσιών στο Βρεφοκομείο, στον πολιτισμό, στις αθλητικές δραστηριότητες, στα σχολεία, στην υγεία, στην πρόνοια. Και η τρίτη είναι το περιεχόμενο της δημοκρατίας που συνεχώς μειώνεται προς όφελος των αυταρχικών μεθόδων και φαινομένων απαξίωσης της αριστερής αντιπολίτευσης, ακόμα και μέσα στο δημοτικό συμβούλιο, με αποτέλεσμα την περιθωριοποίηση κάθε είδους συμμετοχής.
Πώς εκτιμά η Ανοιχτή Πόλη ότι θα κυλήσει η ζωή της πόλης στον επόμενο χρόνο;
Θα ήθελα ειλικρινά να τη δω θετικά και αισιόδοξα. Όλοι αυτό ευχόμαστε για τον καινούργιο χρόνο. Για να αλλάξει η πραγματικότητα, δεν χρειάζονται μόνο ευχές, αλλά και δράση. Τα προβλήματα την επόμενη χρονιά θα είναι περισσότερο δύσκολα, η πολύπλευρη κρίση βαθαίνει, οι επιπτώσεις της γίνονται πιο εμφανείς και αφορούν μεγαλύτερα τμήματα του πληθυσμού, όχι μόνο όσους και όσες έχουμε συνηθίσει να αντιμετωπίζουμε ως «αναξιοπαθούντες» και «περιθωριακούς» άστεγους, τοξικοεξαρτημένους, μετανάστες κ.λπ. Η «νέα φτώχεια», η περιθωριοποίηση θα ενταθούν και τα αστικά κέντρα θα αποτελούν το κατεξοχήν πεδίο, όπου τα νέα φαινόμενα κοινωνικού αποκλεισμού θα εμφανιστούν με βιαιότητα. Ισχυρίζομαι ότι η κρίση και η έξοδος από αυτήν θα έχει διάρκεια, η πόλη δεν μπορεί να πορεύεται στη μιζέρια και στην κοινωνική εξαθλίωση, στον αυτόματο πιλότο. Χρειάζεται να εκπονηθεί ένα σχέδιο προοπτικής, δήμου και πόλης, που θα στηρίζεται σε δυο άξονες: σε ένα εκτεταμένο δίκτυο αλληλεγγύης και κοινωνικών δομών σε όλο το δήμο, και σε μια αναπτυξιακή, συμμετοχική ανορθωτική πολιτική για την πόλη, που θα αξιοποιεί τους οικονομικούς πόρους και το ανθρώπινο δυναμικό της.
Να το εξηγήσουμε λίγο αυτό;
Από επίσημα χείλη λέγεται ότι η κρίση κρύβει ευκαιρίες. Είναι η ώρα νομίζω να αρπάξουμε αυτή τη δυνατότητα προς όφελος της Αθήνας, να ανοίξουμε τον τρόπο λειτουργίας του θεσμού του δήμου και της συμμετοχής των ανθρώπων αυτής της πόλης. Να οργανώσουμε τη ζωή μας με πιο κοινωνικό τρόπο, πιο ισορροπημένο, να δούμε την ανάπτυξη της πόλης στην ανθρώπινη διάσταση. Χρειάζονται πολιτικές αναδιανομής του πλούτου και παρεμβάσεις για την εξυπηρέτηση των αναγκών μας σε κοινωνικές και προνοιακές υποδομές. Χρειάζονται σχολεία, νοσοκομεία, δημοτικά ιατρεία, νηπιαγωγεία, βρεφοκομεία, αναπλάσεις και πολιτική φτηνής κατοικίας για όλους. Ο κόσμος σε αυτή τη συγκυρία προσβλέπει στην αριστερά, ζητά λύσεις, νομίζω ότι δεν πρέπει να χαθεί η δυνατότητα αυτή, γνωρίζουν ότι παλεύουμε και διεκδικούμε, αλλά τώρα απαιτούν να υλοποιήσουμε, και αυτό είναι ένα στοίχημα σε όλα τα επίπεδα της πολιτικής ατζέντας μας.
Ποια θέματα απασχολούν την Ανοιχτή Πόλη αυτή την περίοδο;
Η Ανοιχτή Πόλη εργάζεται πάνω σε ένα τέτοιο σχέδιο. Οικοδομεί μέτωπα, με εργαζόμενους, με θεσμούς, με κινήματα, με κοινωνικές οργανώσεις, επιμένει σε κοινωνικές πολιτικές και στην ανάπτυξη προνοιακών υπηρεσιών του δήμου, επιζητά τη συνεργασία με φορείς του δήμου, όπως το ίδρυμα αστέγων. Πολλοί γνωρίζουν την αντιπολίτευση που ασκούμε, αλλά και τις επιθέσεις που δεχόμαστε, αυτό όμως δεν μας στερεί τη δυνατότητα να παρέμβουμε και μέσα από το θεσμικό πλαίσιο προς μια τέτοια προοπτική. Η κυβέρνηση θέλει τους δήμους υποχείρια, τους θέλει να λειτουργούν σε βάρος της κοινωνίας. Εμείς δεν θα τους χαρίσουμε, δεν μπορούμε να περιμένουμε μέχρι το 2014, παρεμβαίνουμε στο θεσμό και προσπαθούμε να αξιοποιήσουμε κάθε δυνατότητα να επιβάλουμε συνεργασίες προς όφελος του κοινωνικού συνόλου.
Η πίεση του λαϊκού παράγοντα μπορεί να είναι ο καταλύτης στα δημοτικά πράγματα. Ας δούμε για παράδειγμα τη λιποθυμία μαθητών στα σχολεία από την έλλειψη φαγητού. Δεν είναι ότι το αναδείξαμε αμέσως, όταν η Διαμαντοπούλου το διέψευδε, αλλά προσπαθήσαμε με συλλόγους καθηγητών, γονέων, με σχολικές επιτροπές, με τις κοινότητες, με υπηρεσίες του δήμου, με το Βρεφοκομείο να το αντιμετωπίσουμε. Και ήδη σήμερα υπάρχει μια πρώτη λύση. Επίσης στηρίζουμε τα στέκια αλληλεγγύης που ξεπηδούν στις γειτονιές της Αθήνας. Ορισμένοι θεωρούν τέτοιες ενέργειες ως φιλανθρωπία και στήριξη του δήμου. Αντίθετα, τέτοιες δράσεις αναδεικνύουν την ταξική διάσταση στην αντιμετώπιση της κρίσης και ταυτόχρονα διαμορφώνουν τη λαϊκή ενότητα. Δίνουν νόημα στο σύνθημα «κανείς μόνος στη κρίση». Ταυτόχρονα ο προσανατολισμός μας είναι να ασκηθεί πίεση στη δημοτική αρχή, ώστε να την αναγκάσουμε να παίρνει καθημερινά θέση στα προβλήματα της πόλης. Με αυτό τον τρόπο θα γίνεται πιο αποτελεσματικός ο αγώνας, πιο κοινωνικός, πιο συμμετοχικός, έτσι θα στηρίξουμε πιο αποτελεσματικά την αλλαγή των συσχετισμών σε πολιτικό επίπεδο, ώστε να μπορέσουμε να επιβάλουμε ένα σχέδιο προοπτικής για την πρωτεύουσα.
* Ο Π. Σκούτας είναι μέλος της Γραμματείας της Ανοιχτής Πόλης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου