ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΗΣ ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΗΣ ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ, Νοέμβριος 2011

1.  Κάθε μέρα που περνάει, γίνεται όλο και πιο φανερό ότι ζούμε μια εποχή παγκόσμιας κρίσης του καπιταλιστικού συστήματος. Η κρίση στην ευρωζώνη και στην Ε.Ε. συνολικά αποτελεί μία μόνο ψηφίδα αυτής της παγκόσμιας καπιταλιστικής κρίσης.

Καθώς η κρίση επεκτείνεται στις χώρες της Ε.Ε., τίθεται με όλο και μεγαλύτερη οξύτητα το ερώτημα ποιος θα πληρώσει αυτή την κρίση του καπιταλιστικού συστήματος: ο κόσμος της εργασίας ή οι δυνάμεις του κεφαλαίου. Έτσι, κάτω από τη διαρκή επίθεση των ελίτ, των τραπεζών, των «αγορών», του κεφαλαίου, οι κοινωνικές συγκρούσεις θα γίνονται όλο και πιο έντονες, καθώς η κρίση αυτή και η απόπειρα να οδηγηθούμε σε έναν ακόμη πιο επιθετικό καπιταλισμό θέτουν σε δοκιμασία όλες τις συναινέσεις, όλα τα κοινωνικά συμβόλαια, ενώ ταυτόχρονα αναδύονται διαρκώς νέα κινήματα αντίστασης στην πολιτική του κεφαλαίου, σε ολόκληρο τον πλανήτη.

2. Στη διάρκεια του τελευταίου ενάμιση χρόνου, η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ εξαπέλυσε ένα αληθινό πογκρόμ κατά του κόσμου της εργασίας, έναν πραγματικό πόλεμο κατά της κοινωνίας, επιβάλλοντας πρωτοφανή (και πρωτοφανούς ταξικότητας) μέτρα λιτότητας, ενώ ταυτόχρονα αποδείχτηκε επικίνδυνη ακόμα και για την ίδια τη δημοκρατία, για να οδηγηθεί τελικά στην απαξίωση, τη χλεύη και τα πρόθυρα της κατάρρευσης κάτω από την πίεση του λαϊκού ξεσηκωμού. Διότι το λαϊκό κίνημα, το ξέσπασμα της λαϊκής οργής, ήταν αυτό που οδήγησε την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ στην απόλυτη απονομιμοποίηση και την αποσύνθεση. Τα κινήματα των πλατειών, οι χιλιάδες εργαζόμενοι, άνεργοι και συνταξιούχοι που πλημμύρισαν τους δρόμους στις πανεργατικές απεργίες και τέλος ο λαϊκός ξεσηκωμός κατά των εκπροσώπων της κυβέρνησης στη διάρκεια των παρελάσεων της 28^ης Οκτωβρίου οδήγησαν την κυβέρνηση στα πρόθυρα της κατάρρευσης και τελικά στην απόσυρση. Τη στιγμή που κυβέρνηση και ΜΜΕ μιλούσαν για συναίνεση στον «εθνικό στόχο» της απαρέγκλιτης εφαρμογής του Μνημονίου, μέσα στην κοινωνία αναπτύσσονταν μια νέα αγωνιστική συνείδηση και νέες μορφές πάλης που εξέφραζαν τη λαϊκή οργή.

3. Τώρα, το αστικό πολιτικό σύστημα, οι δυνάμεις του κεφαλαίου και ολόκληρο το σύστημα της διαπλοκής, προσπαθούν να ανασυνταχτούν. Έτσι, η αντικοινωνική επίθεση κυβέρνησης και τρόικας κορυφώνεται με τη δημιουργία της κυβέρνησης που βαφτίζεται «εθνικής σωτηρίας», έρχεται μαζί με σκληρότερα μέτρα και για την οποία ουδέποτε έχει ερωτηθεί ο λαός. Είναι πια ολοφάνερο ότι οι ωμές, πραξικοπηματικές παρεμβάσεις της Ε.Ε., με τη συνενοχή της ελληνικής κυβέρνησης, οδηγούν σε περιορισμό της κυριαρχίας της χώρας και της λαϊκής κυριαρχίας. Η Νέα Δημοκρατία δεν άντεξε άλλο να υποδύεται την αντιμνημονιακή δύναμη και έσπευσε να συγκυβερνήσει μαζί με το πλήρως απαξιωμένο ΠΑΣΟΚ, προσφέροντάς του ταυτόχρονα και την κολυμβήθρα του Σιλωάμ για τα αμαρτήματά του, η οποία βαφτίζεται «εθνική σωτηρία». Ο στόχος που έχει το μπλοκ του Μνημονίου είναι να «κλειδώσει» τις όποιες πολιτικές εκκρεμότητες (με τον σχηματισμό κυβέρνησης που θα εγκρίνει τη δανειακή σύμβαση, τον προϋπολογισμό κ.λπ. και θα περάσει τα νέα μέτρα) προτού δοθεί η ευκαιρία στον λαό να μιλήσει. Ωστόσο, ο λαϊκός παράγοντας είναι ήδη στο προσκήνιο, ο λαός έχει ήδη μιλήσει.

Σε αυτή τη σκυταλοδρομία αντιλαϊκής πολιτικής, είναι ολοφάνερο ότι η νέα κυβέρνηση θα επιβάλει πολύ πιο σκληρά μέτρα, με λιτότητα, απολύσεις, εφεδρείες κ.λπ. – είναι η κυβέρνηση που θα προσπαθήσει να κόψει το ρεύμα σε εκείνους που δεν θα έχουν ή θα αρνηθούν να πληρώσουν τα χαράτσια.

Τόσο η παρούσα Βουλή όσο και η όποια κυβέρνηση αναδειχθεί από αυτή δεν έχουν πλέον κανένα ίχνος νομιμοποίησης. Καμία απόφασή τους δεν είναι νομιμοποιημένη, καμία απόφασή τους δεν αναγνωρίζεται. Κάθε απόπειρα να αναδειχθεί κυβέρνηση από αυτή τη Βουλή αποτελεί εγκληματική εκτροπή και όσοι τη δεχτούν ή την ανεχτούν θα φέρουν τεράστια ιστορική ευθύνη. Με αυτή την εκτροπή, το μπλοκ του Μνημονίου προσπαθεί να υφαρπάξει συναίνεση και να αποκαταστήσει τη νομιμοποίηση που έχει χάσει στους δρόμους, για να εφαρμόσει μια ακόμα πιο αντικοινωνική πολιτική, μια ακόμα πιο σκληρή «πολιτική θυσιών» με πρόσχημα την «εθνική σωτηρία», το ευρώ, τη «μη χρεοκοπία», ξεχνώντας πως τη χρεοκοπία και την καταστροφή τη ζουν ήδη χιλιάδες άνθρωποι, Έλληνες και Ελληνίδες, μετανάστες και μετανάστριες, που ζουν σε τούτη τη χώρα.

Μπροστά σε αυτή την κατάσταση, η λύση είναι μία: κάθε μνημονιακή πολιτική πρέπει να ανατραπεί και κάθε μνημονιακή κυβέρνηση πρέπει να πέσει, έτσι ώστε να κληθεί να μιλήσει ο λαός.

4. Σε μια τέτοια δύσκολη συγκυρία, οι απαιτήσεις της κοινωνίας είναι πολύ διαφορετικές απ’ ό,τι στο παρελθόν. Η Αριστερά, ο ΣΥΡΙΖΑ, επωμίζονται την τεράστια ευθύνη να ανταποκριθούν σε αυτές. Το επόμενο διάστημα, ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να είναι σε διαρκή και μαχητική ετοιμότητα, ενωτικός και ενωμένος, δημοκρατικός σε όλα τα επίπεδα και με ισοτιμία ανάμεσα στα φύλα, πάντα μέσα στην κοινωνία και τους κοινωνικούς αγώνες, σταθερός στις πολιτικές του επιλογές μπροστά στις πιέσεις που σίγουρα θα δεχτεί από το σύστημα.

α) Ο ΣΥΡΙΖΑ θα είναι διαρκώς παρών μέσα στα κινήματα αντίστασης, ανυπακοής, ανατροπής και κοινωνικής αλληλεγγύης, δίνοντας τη μάχη ώστε τα κινήματα αυτά να γίνονται όλο και πιο μαζικά, όλο και πιο δυναμικά, όλο και πιο ενωτικά – να μετατραπούν σε έναν λαϊκό ξεσηκωμό που θα ανατρέψει χαράτσια, ιδιωτικοποιήσεις και εφεδρείες.

β) Ο ΣΥΡΙΖΑ οφείλει να αποκαλύπτει και να καταγγέλλει διαρκώς το πρόγραμμα που έχουν συνομολογήσει οι εταίροι του μπλοκ του Μνημονίου. Ταυτόχρονα θα προβάλει τις δικές του πολιτικές προτάσεις (αναδιανομή του πλούτου, να πληρώσουν οι πλούσιοι, αύξηση μισθών και συντάξεων, μέτρα για την ανεργία, όχι στις ιδιωτικοποιήσεις και εθνικοποίηση/κοινωνικοποίηση με εργατικό και κοινωνικό έλεγχο των τραπεζών και των δημόσιων επιχειρήσεων και οργανισμών στρατηγικής σημασίας, διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του χρέους με αξιοποίηση όλων των μέσων, συμπεριλαμβανομένης και της μονομερούς αθέτησης πληρωμών στους τοκογλύφους), με μοναδικό κριτήριο τα λαϊκά συμφέροντα, την αύξηση της απασχόλησης και τις κοινωνικές ανάγκες. Από την άλλη πλευρά, οφείλουμε να αναγνωρίσουμε ότι η νέα συγκυρία και η βαθιά κρίση της ευρωζώνης υποχρεώνουν τους πάντες να συζητήσουν τα νέα ζητήματα που ανακύπτουν. Όσον αφορά το ευρώ, ο ΣΥΡΙΖΑ μένει σταθερός στη θέση του: καμιά θυσία για το ευρώ. Από εκεί και ύστερα, όποιες αποκλίσεις και αποχρώσεις υπάρχουν μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ σχετικά με το ευρώ και την ευρωζώνη, θα συζητηθούν συντεταγμένα και οργανωμένα στο πλαίσιο των διαδικασιών του ΣΥΡΙΖΑ, με την αξιοποίηση όλων των δομών και των οργάνων του ΣΥΡΙΖΑ (Επιτροπή Οικονομίας, Γραμματεία), με σκοπό την όσο το δυνατόν μεγαλύτερη σύνθεση των απόψεων.

γ) Ο ΣΥΡΙΖΑ θα συνεχίσει την πορεία της ανασυγκρότησής του. Ο στόχος είναι ένας: ΣΥΡΙΖΑ παντού, Τοπικές Επιτροπές με κανονική λειτουργία και ζωή, ζωντανά κύτταρα πολιτικής δράσης. Όλα αυτά οφείλουν να γίνονται με ανοιχτό κάλεσμα, με ευρεία απεύθυνση στην κοινωνία. Δεν είμαστε μόνο όσοι νομίζουμε.

δ) Αυτή η αντιλαϊκή πολιτική πρέπει να ανατραπεί, όπως πρέπει να ανατραπεί και κάθε κυβέρνηση που την εφαρμόζει. Τη λύση στην κρίση που ταλανίζει την κοινωνία δεν θα τη δώσουν αυτοί που τη δημιούργησαν, δεν θα τη δώσει καμία ψευδεπίγραφη κυβέρνηση «εθνικής σωτηρίας», κανένα μνημονιακό μπλοκ, αλλά ο λαός, μιλώντας στις κάλπες. Ανεξάρτητα του ποτέ θα προκηρυχθούν τελικά εκλογές, ο ΣΥΡΙΖΑ οφείλει να είναι σε διαρκή ετοιμότητα, σαν να είναι να γίνουν εκλογές τώρα, άμεσα.

Οι εκλογές για τον ΣΥΡΙΖΑ δεν αποτελούν μόνο θέμα αύξησης κάποιων ποσοστών. Ο στόχος είναι η αλλαγή των κοινωνικών και πολιτικών συσχετισμών. Ειδικά σε αυτή τη συγκυρία, η τόσο μεγάλη κοινωνική πόλωση μπορεί να μετασχηματιστεί και σε πολιτικές αλλαγές. Νέες κοινωνικές και πολιτικές συμμαχίες θα φτιαχτούν. Για την Αριστερά, είναι ιστορική ευκαιρία, αλλά και βαρύ, δύσκολο καθήκον.

Ο ΣΥΡΙΖΑ το επόμενο διάστημα θα οργανώσει μεγάλη πολιτική εξόρμηση, με ανοιχτές εκδηλώσεις, περιοδείες και συγκεντρώσεις παντού, στην οποία θα αξιοποιηθούν οι βουλευτές και ο ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, ο πρόεδρος της Κ.Ο., τα μέλη της Γραμματείας, όλα τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ.

Ταυτόχρονα, θα συγκροτηθούν όλες οι επιτροπές του εκλογικού αγώνα, με ευθύνη των οργάνων του ΣΥΡΙΖΑ.

Μπροστά στην επικείμενη μάχη των εκλογών, το βασικό είναι οι εκλογές αυτές να γίνουν με τον λαό στον δρόμο, με το κίνημα ζωντανό, μαχητικό, ανυποχώρητο.

ε) Ο ΣΥΡΙΖΑ οφείλει να συμβάλει όσο το δυνατόν περισσότερο στον συντονισμό του κινήματος και της Αριστεράς σε πανευρωπαϊκό επίπεδο. Έτσι κι αλλιώς, οι αγώνες που δίνονται σήμερα και θα δοθούν αύριο στη χώρα μας μπορούν να αποτελέσουν παράγοντα με πολύ μεγάλο ειδικό βάρος για το κίνημα ολόκληρης της Ευρώπης.

5.  

Μπροστά στον μονόδρομο τον οποίο προσπαθεί να επιβάλει διά πυρός και σιδήρου το μνημονιακό μπλοκ, ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να εργαστεί για τη δημιουργία ενός νέου αντιμνημονιακού και αντινεοφιλελεύθερου μπλοκ κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων με πυρήνα τη ριζοσπαστική Αριστερά, που θα προβάλει με τον πιο αξιόπιστο τρόπο την εναλλακτική πρόταση εξουσίας, το εναλλακτικό πρόγραμμα διεξόδου από την κρίση, την εναλλακτική λύση που προτείνει η Αριστερά.

Ο ΣΥΡΙΖΑ καλεί τα μέλη του, όπου αυτά ζουν και δίνουν τους αγώνες τους, στις γειτονιές, στα συνδικάτα, στα κινήματα, σε όλες τις ενωτικές επιτροπές, να παλέψουν για την υλοποίηση αυτής της ενωτικής πρότασης του ΣΥΡΙΖΑ στη βάση. Το τελευταίο διάστημα είναι ολοφάνερο ότι το κοινωνικό κίνημα καθόρισε τις εξελίξεις και αυτό το κοινωνικό κίνημα και οι κοινωνικές δυνάμεις είναι πάντα προτεραιότητα για να οικοδομηθούν σχέσεις σύγκλισης και συνεργασίας.

Αυτή η πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι προϊόν κάποιας αφηρημένης σύλληψης, αλλά μια επιλογή που ανταποκρίνεται σε πραγματικές ανάγκες, σε πραγματικό αίτημα της κοινωνίας. Ως εκ τούτου, δεν είναι μια πρόταση στατική, αλλά έχει τη δική της δυναμική που στηρίζεται σε μια κοινωνία σε αναβρασμό, η οποία είναι εκείνη που θα πιέσει ακόμα και τις πιο «αμετακίνητες» δυνάμεις στην κατεύθυνση των ενωτικών πρωτοβουλιών της Αριστεράς. Σε αυτή την ιστορική στιγμή, οι ηγεσίες των πολιτικών δυνάμεων της Αριστεράς οφείλουν να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων και να ανταποκριθούν στο αίτημα της κοινωνίας για μια διαφορετική πολιτική πρόταση που θα διατυπώνεται από μια Αριστερά χωρίς στείρους σεχταρισμούς και ηγεμονισμούς, καθώς σε διαφορετική περίπτωση οι ηγεσίες αυτές θα έχουν τεράστια ευθύνη για τη διαιώνιση της πολιτικής του δικομματισμού.

Η βάση αυτής της πρότασης του ΣΥΡΙΖΑ για συνεργασία είναι η απόρριψη των Μνημονίων, των σχετικών νόμων και όσων κυβερνήσεων τους εφαρμόζουν, καθώς και η συμφωνία σε ένα βασικό πρόγραμμα εναλλακτικής πολιτικής. Για να μπορεί ο ΣΥΡΙΖΑ να πάρει τέτοιες πρωτοβουλίες, πρέπει να κατοχυρώνει διαρκώς τη ριζοσπαστική του ταυτότητα και με αυτή τη ριζοσπαστική ταυτότητα να σηματοδοτεί τις συμμαχίες του.

Ο ΣΥΡΙΖΑ οφείλει να είναι η πολιτική δύναμη ανατροπής και ριζικής αλλαγής που παλεύει συστηματικά και οργανωμένα να γκρεμίσει τόσο τις μνημονιακές κυβερνήσεις όσο και κάθε μνημονιακή πολιτική. Η κρίση δεν είναι κρίση μόνο μιας κυβέρνησης, μιας πολιτικής, είναι κρίση ενός ολόκληρου συστήματος, που προσπαθεί να βαφτίσει «εθνική σωτηρία» τη δική του σωτηρία.

Μπροστά στον μύθο του μνημονιακού μονόδρομου, ο ΣΥΡΙΖΑ, μέσα στα κινήματα αλλά και με τη δική του πολιτική πρόταση εξουσίας, πιστεύει ότι υπάρχει λύση, υπάρχει κι άλλος δρόμος, κι αυτός είναι Αριστερά.