Η κινητικότητα που είχε εκδηλωθεί με μια σειρά κινήσεις και εκδηλώσεις αμφισβήτησης της κυβερνητικής πολιτικής, μέσα από τον ίδιο τον χώρο του ΠΑΣΟΚ, δεν μπόρεσε να επηρεάσει καθοριστικά την βάση του.
Το φιλόδοξο πολιτικό μας σχέδιο, το μεγάλο ενωτικό μας εγχείρημα, που θα υπερέβαινε τα δικά μας όρια και διασφάλιζε την ευρύτερη δυνατή ενότητα των δυνάμεων της Αριστεράς, και που κύρια θα εξέφραζε την πλατιά βάση του ΠΑΣΟΚ, που σήμερα βρίσκεται οργισμένη και απογοητευμένη από τον τρόπο με τον οποίο την εξαπάτησε ο Γιώργος Παπανδρέου και οι διεθνείς φίλοι του, απλά δεν έπεισε.
Αποδείχτηκε έτσι ακόμα μια φορά τα τελευταία 35 χρόνια, η αδυναμία της Ανανεωτικής Ριζοσπαστικής Αριστεράς αλλά και της Κομμουνιστικής, να διεμβολίσει αποτελεσματικά την Ελληνική Σοσιαλδημοκρατία και μάλιστα σε συνθήκες οξυμένης κρίσης, με τη χώρα να βουλιάζει στην ύφεση, στην κρίση και τη φτώχεια, την ανεργία να παίρνει τρομακτικές διαστάσεις, και τους εργαζόμενους στη μεγάλη τους πλειοψηφία να επιλέγουν αποχή, τοποθετώντας την Αριστερά συνολικά, όχι άδικα, στο κάδρο της απαξίωσης.
2. Το κόμμα μας ο ΣΥΝ βάδιζε διστακτικά και φοβισμένα προς στην εκλογική μάχη, βγαίνοντας από το τελευταίο συνέδριο του τραυματισμένος, λόγω της αιφνιδιαστικής και μη αναμενόμενης αποχώρησης της ΑΝΑΝΕΩΤΙΚΗΣ ΠΤΕΡΥΓΑΣ (θολές και αδιευκρίνιστες ακόμα οι σχέσεις μας μαζί της αλλά ας μην επεκταθούμε σε αυτό), σε ότι δε αφορά την σχέση του με τον πρώην πρόεδρο του Αλέκο Αλαβάνο, αυτή να βρίσκεται στο χείριστο δυνατό σημείο.
Ηταν προφανές πως, ένα σημαντικό μέρος των ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ του 2009 στην Περιφέρεια Αττικής (24.301 της Α Αθήνας, 75.246 της Β, 7.589 της Α Πειραιά, 10.587 της Β, και 15.861 του υπολοίπου Αττικής, σύνολο 133.584) θα κατευθύνονταν προς την κάλπη της Δημοκρατικής Αριστεράς, και ένα άλλο, απροσδιορίστου μεγέθους, προς εκείνη του Μετώπου Α-Α. Το τελικό αποτέλεσμα δείχνει πως 54.480 προτίμησαν Ψαριανό, και άλλοι 30.926 Αλαβάνο. Σύνολο 85.406.
Οι απώλειες λοιπόν, θα ήταν δεδομένες και γνωστές εκ των προτέρων, ωστόσο το βασανιστικό ερώτημα είναι, για ποιο λόγο δεν ενδιαφερθήκαμε να τις ελαχιστοποιήσουμε.
Εκτιμήσαμε, σωστά άραγε ή λανθασμένα?, πως η απώλεια αυτή ήταν δυνατόν να υπερκαλυφθεί με την εισροή ψηφοφόρων που απεγκλωβίζονται από τον χώρο της Σοσιαλδημοκρατίας, αφενός επειδή η συγκυρία έμοιαζε ευνοϊκή για ένα τέτοιο ενδεχόμενο, αφ΄ετερου η πολιτική απόφαση του συνεδρίου μας, προέβλεπε την συνάντηση μας με αυτό τον κόσμο, του "αντιμνημονιακού σοσιαλιστικού χώρου".
Ετσι πήραμε μια απόφαση εξαιρετικά υψηλού ρίσκου. Να θυσιάσουμε την όποια σχέση είχαμε με κόπο αναπτύξει τα τελευταία χρόνια με εκείνο το κόσμο, που επένδυσε στο ενωτικό εγχείρημα του ΣΥΡΙΖΑ, προκειμένου να συναντηθούμε με ένα νέο κοινό, αυτό που πιστεύαμε ότι ερχόταν σε οριστική ρήξη πια με την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, αντιδρώντας έτσι στη βίαιη νεοφιλελεύθερη μετάλλαξή του.
Θα έλεγα ότι πέρα από τις δικαιολογημένες διαμαρτυρίες μας για τα ανταγωνιστικά πολιτικά σχέδια που αναπτύχθηκαν εντός του Σύριζα, πέρα από τις καταγγελίες μας για τις ξεχωριστές εκδηλώσεις και την ξεχωριστή εφημερίδα, εντυπωσιάζει η ευκολία με την οποία αφήσαμε αυτόν το κόσμο να τον διαχειριστούν τα ανταγωνιστικά ψηφοδέλτια της Δημοκρατικής Αριστεράς και του Μετώπου.
Αυτόν τον κόσμο που την επόμενη των εκλογών του 2009 αφού υποκριτικά τον ευχαριστήσαμε και για μια ακόμα φορά του είπαμε «Ο απλός κόσμος της Αριστεράς δικαιούται από σήμερα να έχει έναν πιο βαρύνοντα ρόλο στις εξελίξεις και στην πορεία μας από αύριο», οφείλαμε να τον κρατήσουμε έξω από το πεδίο ενός ανώφελου και καταστροφικού ανταγωνισμού, να τον ακούσουμε και να συνεκτιμήσουμε τη γνώμη του στις όποιες αποφάσεις μας.
Επιλέξαμε να μη το κάνουμε.
Αν εμείς ξεχάσαμε όμως , δεν ξέχασε ο κόσμος. Αδιαφορεί για τα παιχνίδια που παίχτηκαν, παίζονται και θα εξακολουθήσουν να παίζονται στους διαδρόμους των κομματικών γραφείων. Άσο εμείς επιμένουμε να αναδεικνύουμε σε κυρίαρχο πολιτικό ζήτημα τις εσωτερικές μας αντιθέσεις, αυτός ο απλός κόσμος της Αριστεράς, απλά θα μας γυρίζει την πλάτη. Εκτιμώ ότι πολύ δύσκολα θα αποκαταστήσουμε αυτή τη σχέση στο μέλλον.
3. Μιας και μιλάμε για την Πολιτική απόφαση του συνεδρίου μας, καλό θα ήταν να ξαναδιαβάσουμε τα σημεία
Για μια άλλη κοινωνική και πολιτική πλειοψηφία
Για ένα ισχυρό μαζικό κίνημα, προϋπόθεση για αποτελεσματική αντίσταση
Οργάνωση του κόσμου της εργασίας και των αδύναμων τάξεων και πραγμάτωση από σήμερα μιας ανταγωνιστικής λογικής
Ειδικά στο τελευταίο λέγαμε πως
"Η υπόθεση της κοινωνικής αλλαγής, αν δεν στηρίζεται ενεργά στην κινητοποίηση και αυτοοργάνωση των υποτελών τάξεων, δεν έχει προοπτική.¨,
και γι αυτό,
"Καλούμε τους εργαζομένους να αναζωογονήσουν το συνδικαλιστικό κίνημα, ξεκινώντας από «τα κάτω» και με νέα ορμή να συγκρουστούν με κατεστημένες πρακτικές του δικομματικού συστήματος ώστε να ενισχυθούν και να διαμορφωθούν όπου δεν υπάρχουν τα αναγκαία υποκείμενα αντίστασης στην οξεία ταξική επίθεση."
και ακόμη,
"καλούμε τους εργαζόμενους της χώρας να ενισχύσουν τους αγώνες για την ανατροπή των κυβερνητικών πολιτικών και ταυτόχρονα να πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους στους χώρους δουλειάς, στις γειτονιές, στους δημόσιους χώρους κ.λπ. για να κάνουμε πράξη από σήμερα μια ανταγωνιστική λογική".
Συντροφικά
--
Λουκιανός Παναγιωταράκης
μέλος της πκ Πετραλώνων-Θησείου του ΣΥΝ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου