Απόφαση της Κεντρικής Πολιτικής Επιτροπής του Συνασπισμού (συνεδρίαση 16-17/7/2010)

1.

Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ με την ψήφιση του ασφαλιστικού - εργασιακού νόμου ολοκληρώνει μια πρώτη σειρά μέτρων με τα οποία επιχειρεί να προσαρμόσει την πολιτική, κοινωνική και οικονομική ζωή της χώρας στις απαιτήσεις του διαβόητου μνημονίου. Με αυτό τον τρόπο προωθεί το πρόγραμμα που από κοινού με το ΔΝΤ, την Ε.Ε. και την ΕΚΤ επέλεξε. Πρόγραμμα που μειώνει δραματικά τα εισοδήματα των εργαζομένων (μισθοί, συντάξεις), οδηγεί χιλιάδες ανθρώπους στην ανεργία, ανατρέπει πλήρως τις εργασιακές σχέσεις, περικόπτει ονομαστικά -με προοπτική την ακόμα μεγαλύτερη μείωση πραγματικά- τις κοινωνικές δαπάνες, ιδιωτικοποιεί και κατεδαφίζει κάθε έννοια κοινωνικής ασφάλισης.

Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ υλοποιεί τη μεγαλύτερη και σκληρότερη επίθεση του κεφαλαίου ενάντια στους μισθωτούς, τους αγρότες, τους μικρομεσαίους, τη νέα γενιά, τις γυναίκες.

Όμως η επίθεση δεν σταματά εδώ. Η χώρα έχει εισέλθει σε νέα υφεσιακή περίοδο, η οποία εντείνεται από την έλλειψη ρευστότητας στην αγορά. Τα δημόσια έσοδα καταρρέουν, οι κρατικές δαπάνες περιορίζονται στο ελάχιστο, στο πλαίσιο μιας εσωτερικής «στάσης πληρωμών», οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις υπολειτουργούν, εκατοντάδες κλείνουν, οι απολύσεις παίρνουν χαρακτήρα χιονοστιβάδας, το ασφαλιστικό πέραν των άλλων συνεπειών σηματοδότησε ένα κύμα φυγής προς τη σύνταξη χιλιάδων δημοσίων υπαλλήλων κ.ά. Πρόβλεψή μας είναι ότι εισερχόμαστε σε μια χρονική περίοδο κατά την οι επιπτώσεις των μέτρων θα αγκαλιάσουν κάθε πτυχή της οικονομικής και κοινωνικής ζωής· μπαίνουν ήδη σε κάθε σπίτι.

Είναι σίγουρο πως σε σύντομο χρονικό διάστημα η τρόικα και η ελληνική κυβέρνηση θα πάρουν επιπλέον μέτρα. Η ιδιωτικοποίηση οτιδήποτε δημοσίου, η ανεξέλεγκτη δράση της εργοδοσίας υπό νομική κάλυψη, η αναδιάρθρωση του χρέους με επιπλέον επαχθείς όρους, υπό την κηδεμονία της τρόικας, είναι τα προφανή. Εκτιμούμε ότι συγχρόνως θα πάρουν μέτρα οικονομικού και κοινωνικού αυταρχισμού, με πρώτα θύματα τη νέα γενιά, τις γυναίκες και τους μετανάστες. Νέα μέτρα θα προσπαθήσουν να προωθήσουν και σε οικονομικό επίπεδο, με επιπλέον περικοπές και νέους φόρους. Αποτέλεσμα αυτής της πολιτικής θα είναι σε σύντομο χρονικό διάστημα να πληθύνουν οι φτωχοί και οι κοινωνικά αποκλεισμένοι, να καταστραφούν υπό το βάρος της πίεσης μεγάλες κατηγορίες του πληθυσμού και ευάλωτες περιοχές της χώρας.

Ταυτόχρονα, πρέπει να αποκρουστεί η προσπάθεια της ΝΔ και ιδιαίτερα του ΛΑΟΣ να μετατρέψουν την κρίση σε «εθνικό» ζήτημα. Οι κινδυνολογίες τους γύρω από τα ζητήματα εξωτερικής πολιτικής και η ανοιχτή υπονόμευση κάθε προσπάθειας για συμβιβαστική λύση στο ζήτημα της ονομασίας της ΠΓΔΜ δηλητηριάζουν τον χειμαζόμενο λαό με το δηλητήριο του εθνικισμού και μεταθέτουν το μέτωπο της σύγκρουσης με τα εξοντωτικά μέτρα κυβέρνησης - τρόικας στη σφαίρα της πατριδοκαπηλείας.

Η πρόταση της Τράπεζας Πειραιώς για εξαγορά της ΑΤΕ και του ΤΤ και η απάντηση της κυβέρνησης ότι την εξετάζει (ενώ ήδη ΝΔ και ΛΑΟΣ τοποθετήθηκαν θετικά), κάνουν ακόμα πιο φανερό το πολιτικό και οικονομικό σχέδιο της τρόικας και της κυβέρνησης. Η προωθούμενη εξαγορά, από τη μία χαρίζει ένα τεράστιο δωρεάν δίκτυο καταστημάτων σε όλη την Ελλάδα, ενώ από την άλλη ανατινάζει το ίδιο το μέλλον της αγροτικής οικονομίας της χώρας.

Στη σημερινή περίοδο οξύτατης οικονομικής κρίσης, εκατοντάδες χιλιάδες υπερχρεωμένα αγροτικά νοικοκυριά παραδίδονται αλυσοδεμένα στην ασυδοσία του τραπεζικού κεφαλαίου και η λαϊκή αποταμίευση χαρίζεται στο ιδιωτικό τραπεζικό κεφάλαιο.

Ειδικά για την Αγροτική Τράπεζα, η συγκέντρωση της γης, της παραγωγής και της διακίνησης αγροτικών προϊόντων σε ελάχιστα χέρια και ο απόλυτος έλεγχος της αγροτικής οικονομίας από τα τραπεζικά και επιχειρηματικά συμφέροντα είναι το πολιτικό σχέδιο του ΠΑΣΟΚ, που αποκαλύπτεται περίτρανα πίσω από τη διάτρητη εξαγγελία για έναν «αγρότη στο επίκεντρο της πράσινης ανάπτυξης».

2.

Στην Ευρώπη και ειδικά στην ευρωζώνη η βασική επιλογή για «έξοδο από την κρίση» είναι ο ακραίος νεοφιλελευθερισμός. Σήμερα σε όλες τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, στο όνομα της ατζέντας 2020, επιχειρείται η αυστηροποίηση του Συμφώνου Σταθερότητας, προωθούνται προγράμματα λιτότητας για τους εργαζομένους, καθώς και η περιστολή εργατικών και κοινωνικών δικαιωμάτων, η κατάργηση του κοινωνικού κράτους, η ταυτόχρονη ενίσχυση του τραπεζικού κυρίως αλλά και του χρηματοπιστωτικού εν γένει συστήματος. Η Ελλάδα έχει πάψει πλέον να αποτελεί πειραματόζωο και έχει μετατραπεί σε υπόδειγμα για την πρακτική εφαρμογή κατεδαφιστικών νεοφιλελεύθερων πολιτικών εις βάρος του κόσμου της εργασίας.

Η βασική ιδέα της Ενιαίας Πράξης, όπως εφαρμόστηκε στις ευρωπαϊκές συνθήκες από το Μάαστριχ ως τη Λισαβόνα, η οποία προτάσσει την αρχή του ανταγωνισμού των κοινωνιών ενάντια στην αρχή της επικουρικότητας και της σύγκλισης, βαρύνει καθοριστικά στις επιλογές του διευθυντηρίου της Ε.Ε. και της ΕΚΤ. Η είσοδος του ΔΝΤ στις ευρωπαϊκές διαδικασίες αλλάζει προς το χειρότερο τη νεοφιλελεύθερη αρχιτεκτονική της Ε.Ε., εισάγοντας τον παράγοντα των συμφερόντων αμερικάνικων και πολυεθνικών κεφαλαίων. Είναι φανερό πως η σύγκρουση συμφερόντων ανάμεσα στις δυνάμεις του κεφαλαίου και τις δυνάμεις της εργασίας στην Ε.Ε. έχει μπει σε νέα φάση. Η Αριστερά οφείλει να αντιπαρατεθεί συνολικά σ’ αυτό το μοντέλο και να συμβάλει στην ανάπτυξη των αγώνων με όρους ανατροπής του. Το αποτέλεσμα αυτής της σύγκρουσης θα βαρύνει στις πολιτικές και κοινωνικές εξελίξεις επί μακρόν. Αυτό γίνεται όλο και περισσότερο αντιληπτό από τις δυνάμεις της Αριστεράς, αλλά και από κοινωνικές δυνάμεις. Σ’ αυτό το επίπεδο ο Πανευρωπαϊκός συντονισμός γίνεται όλο και περισσότερο αναγκαίος. Πέρα των άλλων αναγκών και πρωτοβουλιών που περιγράφουμε στο σχέδιο δράσης, η 29η Σεπτέμβρη, ως ημέρα της πρώτης πανευρωπαϊκής απεργίας, είναι ορόσημο διεθνιστικής κοινής δράσης, που μπορεί υπό προϋποθέσεις να ανοίξει νέους δρόμους αντίστασης στα σχέδια του κεφαλαίου και συγχρόνως να αποτελέσει απαρχή κοινών δράσεων, που θα ξεπερνούν τις απλές εκφωνήσεις για μια άλλη Ευρώπη.

3.

Η κυβέρνηση πέτυχε μια πύρρειο νίκη, αλλά δεν έχει κερδίσει τον πόλεμο. Βγαίνει η ίδια τραυματισμένη από αυτή τη μάχη. Το προηγούμενο διάστημα την είδαμε, σε αγαστή συνεργασία με τα κυρίαρχα ΜΜΕ, να ξεδιπλώνει τη στρατηγική της, προωθώντας με κάθε τρόπο την αντίληψη ότι οι επιλογές της αποτελούν μονόδρομο, ότι τα μέτρα που θεσπίζει είναι απολύτως αναγκαία για τη σωτηρία της χώρας, παρά τον πρωτοφανή κοινωνικά άδικο χαρακτήρα τους και την υφεσιακή λογική που τα διακρίνει. Στο πλαίσιο της στρατηγικής αυτής, κάθε άλλη φωνή χαρακτηρίζεται ανεύθυνη και αντιμετωπίζεται ως παραφωνία.Πρόκειται για μια στρατηγική που στόχο έχει σαφώς την περιθωριοποίηση της κοινωνικής και πολιτικής αριστεράς και την εξαφάνιση από τη σφαίρα του δημόσιου διαλόγου κάθε φωνής που μπορεί να προτείνει μια ανταγωνιστική στην κυρίαρχη πρόταση πολιτική, που θα βάζει σε προτεραιότητα ανάγκες και δικαιώματα, που θα διατηρεί μια ταξικά μεροληπτική οπτική και θα δημιουργεί όρους διεκδίκησης, σύγκρουσης και ανατροπής των κυρίαρχων επιλογών. Στις συνθήκες αυτές η υπεράσπιση της αντίληψής μας για την ενότητα και την κοινή δράση της Αριστεράς, όπως περιγράφηκε στο πρόσφατο συνέδριό μας, αποτελεί πρώτιστο μέλημά μας.

Τα επικοινωνιακά κόλπα της κυβέρνησης όμως δεν αρκούν.

Η κοινωνία απορρίπτει την πολιτική της, όμως νιώθει παγιδευμένη και δεν έχει πειστεί ότι υπάρχει άλλος δρόμος. Η κυβέρνηση και το σύστημα αναζητούν εφεδρικές λύσεις ώστε να διασφαλιστεί σε μακροπρόθεσμη βάση η ταξική κυριαρχία του κεφαλαίου και η μακροημέρευση του δικομματικού, διπολικού πολιτικού συστήματος. Είναι φανερό πως η υπάρχουσα πολιτική και κοινωνική κατάσταση έχει κινδύνους, αλλά δημιουργεί και ευκαιρίες. Το πολιτικό σκηνικό αποσταθεροποιείται και αλλάζει.

Η διαγραφή 3 βουλευτών του ΠΑΣΟΚ επειδή αντιτάχθηκαν στο μνημόνιο και η δημιουργία «Ομίλου» από την Ντόρα Μπακογιάννη ίσως είναι προανάκρουσμα μιας νέας κατάσταση. Ακόμα, η αποχώρηση μέρους της Ανανεωτικής Πτέρυγας -για όποιους λόγους και αν έγινε- και ο χρόνος που επιλέχθηκε για τη δημιουργία του κόμματος της «Δημοκρατικής Αριστεράς» είναι εξαιρετικά προβληματικοί. Τη στιγμή μιας μεγάλης επίθεσης απέναντι σε κατακτήσεις και δικαιώματα η Αριστερά εμφανίζεται πολυδιασπασμένη και αφερέγγυα, με ανταγωνιστικά σχήματα που διαπληκτίζονται πέρα και έξω από τα επίδικα της περιόδου, μακριά από τις ανάγκες της κοινωνίας.

Οι ανακατατάξεις αυτές μπορεί να πυροδοτήσουν διάφορα σενάρια. Ακόμα και νέες βουλευτικές εκλογές είναι πιθανές.

Όμως, η κοινωνική απόγνωση και οργή δεν μεταφράζεται προς το παρόν σε μαζική δράση, αλλά εκφράζεται σποραδικά με μικρές εστίες αντίστασης και αλληλεγγύης. Ταυτόχρονα, στο δημοσκοπικό επίπεδο εμφανίζεται μια σαφής απόρριψη των κομμάτων του δικομματισμού, χωρίς όμως ταυτόχρονη επιβράβευση των πολιτικών δυνάμεων που αντιστέκονται. Το γεγονός είναι σημαντικό, γιατί η πολιτική στάση αυτής της μερίδας των συμπολιτών μας θα βαρύνει στις πολιτικές εξελίξεις. Η απόγνωση και η οργή δεν πρέπει να μετατραπούν σε κοινωνικό φόβο και αποχή από τις πολιτικές και κοινωνικές διαδικασίες, γιατί τότε τα συντηρητικά και ακραία νεοφιλελεύθερα σχέδια θα βρουν πρόσφορο έδαφος ανάπτυξης.

Έχει κυρίαρχη σημασία για τον ΣΥΡΙΖΑ και τον Συνασπισμό να πείσουν την κοινωνία πως η κοινωνική και πολιτική δράση δεν είναι μάταιη, αλλά η μόνη αποτελεσματική.

Για τον ΣΥΝ είναι καθαρό πως η πολιτική της κυβέρνησης αλλά και η ίδια η κυβέρνηση πρέπει να ανατραπούν. Το μέγα ζήτημα, όμως, είναι τι θα ακολουθήσει. Μια πολιτική ανασύνθεση από κόμματα, πολιτικές ομάδες, πιθανά και τεχνοκράτες που με τον ένα ή τον άλλο τρόπο στηρίζουν ή αποδέχονται το μνημόνιο ή μια ανατροπή του πολιτικού σκηνικού μέσα από την οποία οι δυνάμεις που τάσσονται ενάντια στο μνημόνιο από προοδευτική και ριζοσπαστική σκοπιά θα διεκδικήσουν μια νέα πολιτική πλειοψηφία των δυνάμεων της Αριστεράς, του τμήματος της σοσιαλδημοκρατίας που διαφωνεί από προοδευτική σκοπιά με το μνημόνιο και διαχωρίζεται σαφώς από την κυβερνητική πολιτική και της ριζοσπαστικής οικολογίας; Καθήκον του ΣΥΡΙΖΑ είναι να αναπτύξει την πολιτική πάλη ώστε να επιτύχει το δεύτερο, με έμφαση πρωτίστως στο κοινωνικό επίπεδο, αλλά και να ανιχνεύσει τις δυνατότητες υλοποίησης του και στο πολιτικό.

4.

Την περίοδο που πέρασε αναπτύχθηκαν σημαντικοί αγώνες. Η απεργία και διαδήλωση της 5ης Μάη είναι σημείο αναφοράς και δείχνει πως υπάρχουν οι κοινωνικές δυνάμεις που έχουν διάθεση να συγκρουστούν με την πολιτική της κυβέρνησης και της Ε.Ε. Οι κινητοποιήσεις που ακολούθησαν δεν πέτυχαν αντίστοιχη μαζικότητα. Οι λόγοι είναι πολλοί και πρέπει να συνυπολογιστούν. Η ευρύτατη επικοινωνιακή επίθεση του συνασπισμού πολιτικών και οικονομικών δυνάμεων που τάσσονται υπέρ του μνημονίου, η δολοφονία των 3 συναδέλφων μας στη Marfin, η αδυναμία να πείσουμε την κοινωνία πως υπάρχουν εναλλακτικές προτάσεις, προσμετρήθηκαν στο αποτέλεσμα. Το βασικό όμως είναι πως τα διακυβεύματα της πολιτικής και κοινωνικής κατάστασης είναι τόσο μεγάλα που το επίπεδο του μαζικού κινήματος και ιδιαίτερα του εργατικού συνδικαλιστικού δεν του επέτρεψε να ανταποκριθεί με την αναγκαία επάρκεια. Οι χρόνιες αδυναμίες, οι συμβιβαστικές πρακτικές, ο κυβερνητικός συνδικαλισμός, οι διασπαστικές πρακτικές, η γραφειοκρατικοποίηση ιδιαίτερα της ΓΣΕΕ και του συνδικαλιστικού κινήματος, λειτουργούν ως τροχοπέδη στην ανάπτυξη των αγώνων. Η επίθεση αυτή βρήκε πέρα από το συνδικαλιστικό κίνημα και την ίδια την Αριστερά σε κρίση. Χρειάζεται να εντοπίσουμε και να αντιμετωπίσουμε τις πραγματικές αιτίες, αλλά και τον δικό μας λειψό προσανατολισμό προς το εργατικό και συνδικαλιστικό κίνημα. Η λογική της ανάθεσης σε ομάδα στελεχών της συνολικής δουλειάς μας στο συνδικαλιστικό κίνημα δεν αποτελεί επαρκή σχεδιασμό, ιδιαίτερα στις σημερινές συνθήκες, που να μπορεί να ανταποκριθεί αποτελεσματικά. Σήμερα, είναι πιο απαραίτητος από ποτέ ο συνολικός ουσιαστικός προσανατατολισμός όλου του κόμματος στην εργατική δουλειά. Δεν φτάνουν όμως οι διαπιστώσεις. Χρειάζονται κατευθύνσεις και λύσεις. Το Τμήμα Εργατικής Πολιτικής ήδη έχει αναλάβει την εκπόνηση ενός ολοκληρωμένου σχεδίου ανασυγκρότησης της δουλειάς μας.

Η συμφωνία ΣΕΒ - ΓΣΕΕ για τριετή ΕΓΣΣΕ αποτελεί μία ακόμα αρνητική εξέλιξη, που θα σημάνει την πραγματική μείωση των εισοδημάτων των εργαζομένων τουλάχιστον κατά 10% και της αγοραστικής τους δύναμης κατά 15-20%. Στην πραγματικότητα πρόκειται για μετατροπή του μνημονίου σε σύμβαση, που εκφράζει σαφώς τις επιδιώξεις της κυβέρνησης, του ΔΝΤ και της Ε.Ε., καθώς και τα συμφέροντα του ΣΕΒ.

Μετά και από αυτή την εξέλιξη πρέπει να εκπονηθεί μια νέα στρατηγική για τις δυνάμεις μας στο συνδικαλιστικό κίνημα, που θα αποδοκιμάζει ηχηρά την παραπάνω συμφωνία και τις αντίστοιχες λογικές και ταυτόχρονα θα συμπεριλαμβάνει την ένταξη της πολιτικής μας δουλειάς στην εργατική τάξη και την αναγέννηση από τα κάτω ενός αυτόνομου ταξικού και μαχητικού κινήματος.

Σε κάθε περίπτωση, αν και τα μέτρα νομοθετήθηκαν, ο αγώνας είναι μπροστά. Δεν πρέπει να λησμονούμε ότι η σύγκρουση επί της κρίσης είναι κύρια αγώνας αντοχής και όχι ταχύτητας, και υπάρχουν πολλές φάσεις σε κοινωνικό και πολιτικό επίπεδο, τόσο στο παρόν όσο και στο μέλλον.

5.

Στο 6ο Συνέδριό μας περιγράψαμε την κρίση και καταλήξαμε σε σημαντικές αποφάσεις, που μπορούν να ομαδοποιηθούν σε 4 κομβικούς άξονες.

i. Πολιτικό πρόγραμμα που απευθύνουμε στην κοινωνία και μέσω του οποίου επιδιώκουμε την αλλαγή των κοινωνικών και πολιτικών συσχετισμών. Με το πολιτικό μας πρόγραμμα απαντάμε ότι τα κυβερνητικά μέτρα δεν είναι μονόδρομος. Στο πρόγραμμά μας περιγράφουμε αναλυτικά τις διεκδικήσεις μας, το προτεινόμενο αναπτυξιακό πρόγραμμα, τις πηγές χρηματοδότησης και τα «εργαλεία» εκτέλεσης.

Ειδικότερα, το συνέδριο κατέληξε στους εξής στόχους:

• Να απεμπλακούμε από το μηχανισμό «στήριξης» που συγκρότησε η Ε.Ε. και το ΔΝΤ και από την πολιτική τους. Να διεκδικήσουμε τον απ’ ευθείας δανεισμό της χώρας από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα με ευνοϊκούς όρους, τουλάχιστον εκείνους με τους οποίους δανείζονται οι ιδιωτικές τράπεζες, συμμαχώντας με τις χώρες που αντιμετωπίζουν ανάλογο πρόβλημα χρέους και ελλειμμάτων.
   
• Να απαιτήσουμε την αλλαγή των ευρωπαϊκών συνθηκών, με προτεραιότητα την κατάργηση του Συμφώνου Σταθερότητας και την αντικατάστασή του με ένα σύμφωνο για την κοινωνική προστασία, την εξασφαλισμένη αξιοπρεπή απασχόληση και την αειφόρο ανάπτυξη.
   
• Αγωνιζόμαστε για την άμεση ακύρωση του προγράμματος «σταθερότητας και ανάπτυξης» και όλων των άλλων αντιλαϊκών και αντεργατικών μέτρων που επιβάλλει η ελληνική κυβέρνηση σε συνεργασία με την Ε.Ε. και το ΔΝΤ.
   
• Να διεκδικήσουμε στην Ελλάδα, στην Ε.Ε. και σε διεθνές επίπεδο την επαναδιαπραγμάτευση του χρέους, με στόχο την επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής, τη μείωση των επιτοκίων και τη διαγραφή μέρους του. Σε κάθε περίπτωση, η όποια ρύθμιση του εξωτερικού χρέους, που και εμείς διεκδικούμε, θέλουμε να είναι επωφελής για το λαό και να υπηρετεί ένα σχέδιο αλλαγής της κοινωνίας και όχι τη διαιώνιση της εξουσίας στις σημερινές ελίτ. Η όποια ρύθμιση του χρέους θα πρέπει να ενταχθεί σε ένα ευρύτερο σχέδιο αναδιανομής και επαναπροσδιορισμού του περιεχομένου, του σκοπού και του τρόπου ανάπτυξης. Αντίστοιχα, πρέπει να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα του ιδιωτικού χρέους, ιδιαίτερα για τις ευάλωτες κοινωνικές ομάδες.
   
• Να τεθούν υπό δημόσιο κοινωνικό έλεγχο οι τράπεζες και το χρηματοπιστωτικό σύστημα, προς όφελος του δημοσίου συμφέροντος, για τις ανάγκες του κοινωνικού συνόλου, των εργαζομένων και της πραγματικής οικονομίας, με άμεση διεκδίκηση τη διαμόρφωση του πυλώνα των τριών τραπεζών.
   
• Αμφισβήτηση της ελεύθερης κίνησης κεφαλαίων - Επιβολή φόρου Τόμπιν και άλλων αντίστοιχων μέτρων - Ακύρωση απελευθέρωσης αγορών σε συνδυασμό με την εφαρμογή αναπτυξιακής και βιομηχανικής πολιτικής και κλαδικών πολιτικών σε κρίσιμους τομείς.
   
• Διεκδικούμε ένα άμεσο πρόγραμμα για την παραγωγική ανασυγκρότηση της ελληνικής οικονομίας, που θα τονώνει την ανάπτυξη, και θα δημιουργεί ασπίδα κοινωνικής προστασίας κατά της ανεργίας και της νέας φτώχειας. Με στοχευμένες δημόσιες επενδύσεις, για ένα εναλλακτικό μοντέλο ανάπτυξης, με ιδιαίτερη έμφαση στην αγροτική οικονομία, τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, τον ήπιο τουρισμό, τις νέες τεχνολογίες και τα έργα υποδομής.
   
• Απαιτούμε την προώθηση ενός στρατηγικού σχεδίου μεταρρύθμισης και ανασυγκρότησης του κράτους, που θα αποκαθιστά την αξιοπιστία του, θα λειτουργεί με διαφάνεια και αξιοκρατία, θα καταπολεμά τη γραφειοκρατία και τη ρουσφετολογία και θα γίνεται έτσι ικανό και αξιόπιστο εργαλείο ανάπτυξης και κοινωνικής συνεισφοράς.
   
• Αγωνιζόμαστε να μπει τέλος στην πολιτική των ιδιωτικοποιήσεων αλλά και των ΣΔΙΤ. Αυτός ο αγώνας γίνεται πιο επίκαιρος μετά την εξαγγελία από την κυβέρνηση του ξεπουλήματος του νερού (ΕΥΔΑΠ, ΕΥΑΘ), των ταχυδρομείων, αυτοκινητόδρομων, των σιδηροδρόμων, των καζίνο, ενώ προχωράει και η ολοκληρωτική ιδιωτικοποίηση των λιμανιών, των αεροδρομίων, της ενέργειας και των τηλεπικοινωνιών. Προωθούμε σταδιακά μια στρατηγική ανάκτησης από το Δημόσιο -με νέους προοδευτικούς όρους ανάπτυξης, ανασυγκρότησης, επενδύσεων και αποτελεσματικότητας, και με όρους κοινωνικής ιδιοκτησίας και εργατικού ελέγχου, διαφάνειας και κοινωνικής εξυπηρέτησης- των πιο κρίσιμων στρατηγικών κλάδων και επιχειρήσεων της οικονομίας (π.χ. ενέργεια, τηλεπικοινωνίες, κοινωφελή αγαθά και υπηρεσίες, συγκοινωνίες, υποδομές, λιμάνια κ.λπ).
   
• Προωθούμε μια στρατηγική στήριξης, με σειρά άμεσων μέτρων, των μικρών και πολύ μικρών επιχειρήσεων, των μικρών και πολύ μικρών επαγγελματιών και βιοτεχνών. Στηρίζουμε τη μικρομεσαία αγροτιά της χώρας μας και την αγροτική παραγωγή, σε μια περίοδο που περιθωριοποιούνται και που ο μικρομεσαίος αγρότης, ιδιαίτερα ο νέος, τείνει να γίνει μουσειακό είδος. Προωθούμε την ανασυγκρότηση και την ποιοτική και οικολογική αναδιάρθρωση της αγροτικής και κτηνοτροφικής παραγωγής με επώνυμα, τυποποιημένα, πιστοποιημένα, ασφαλή και υγιεινά αγροτικά και κτηνοτροφικά προϊόντα και είμαστε ριζικά αντίθετοι στη χρήση μεταλλαγμένων. Υποστηρίζουμε την εκ βάθρων ανασυγκρότηση του αγροτικού κινήματος και την αυτοοργάνωση των αγροτών μέσα από δημοκρατικές, συμμετοχικές διαδικασίες. Στηρίζουμε τη δημιουργία από μηδενική βάση νέων συνεταιρισμών, τοπικών αγορών παραγωγών και αλληλέγγυων δικτύων διακίνησης τροφίμων.

Οι αναγκαίες άμεσες παρεμβάσεις πρέπει να εστιάζουν στα παρακάτω θέματα:

• Φορολογική μεταρρύθμιση με μείωση των έμμεσων φόρων και αύξηση των άμεσων, αύξηση της φορολογίας των Α.Ε. στο 45%, διεύρυνση της φορολογικής βάσης προς τα μεγάλα εισοδήματα, φορολόγηση της εκκλησιαστικής περιουσίας. Καταστολή της φοροδιαφυγής και φοροκλοπής τόσο στις μεγάλες όσο και στις μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις.
   
• Άμεση μείωση κατά 50% των στρατιωτικών δαπανών και των εξοπλιστικών προγραμμάτων. Ανάκληση των εκστρατευτικών στρατιωτικών δυνάμεων της χώρας από το εξωτερικό. Επιμονή στη στρατηγική διάλυσης του ΝΑΤΟ.
   
• Υπεράσπιση του δημόσιου, αναδιανεμητικού, κοινωνικού χαρακτήρα του συνταξιοδοτικού συστήματος και των ασφαλιστικών δικαιωμάτων. Αναγνώριση και σταδιακή καταβολή των καταληστευθέντων πόρων και των κρατικών υποχρεώσεων. Κατάργηση των αντιασφαλιστικών νόμων.
   
• Προστασία των ανέργων και των μακροχρόνια ανέργων. Ειδικά προγράμματα απασχόλησης στον κοινωνικό και παραγωγικό τομέα.
   
• Άμεση τροποποίηση της εργατικής νομοθεσίας, με στόχο τον περιορισμό των απολύσεων και την προστασία των θέσεων εργασίας.
   
• Προστασία και ενίσχυση των εργατικών εισοδημάτων με ουσιαστικές αυξήσεις μισθών, συντάξεων, επιδομάτων ανεργίας και χτύπημα της ακρίβειας. Ενίσχυση της σταθερής εργασίας, και δημοκρατική επαναρύθμιση των εργασιακών σχέσεων. Ενίσχυση του κατώτατου μισθού. Θεσμοθέτηση του ελάχιστου εγγυημένου εισοδήματος, καθώς και της εγγυημένης πρόσβασης σε δημόσια αγαθά και βασικές υπηρεσίες κοινής ωφέλειας.

ii. Το πολιτικό σχέδιο που με όπλο το πρόγραμμα καλείται και να ανατρέψει το πολιτικό σκηνικό και να ανασυνθέσει σε προοδευτική, ριζοσπαστική, οικολογική κατεύθυνση την πολιτική και κοινωνική ζωή της χώρας. Το πολιτικό μας σχέδιο προϋποθέτει ισχυρό ΣΥΝ και ισχυρό ΣΥΡΙΖΑ, ικανό να συνδιαμορφώσει ένα μέτωπο πολιτικών και κοινωνικών δυνάμεων από το χώρο της σοσιαλδημοκρατίας που διαφωνεί από προοδευτική σκοπιά με το μνημόνιο και διαχωρίζεται σαφώς από την κυβερνητική πολιτική έως την εκτός Βουλής Αριστερά και τη ριζοσπαστική οικολογία.

Στόχος μας είναι η αλλαγή κοινωνικών και πολιτικών συσχετισμών και η διαμόρφωση μιας κοινωνικής και πολιτικής πλειοψηφίας υπέρ των δυνάμεων που τάσσονται από αριστερή και ριζοσπαστική σκοπιά ενάντια στο μνημόνιο.

iii.  Τις ανάγκες και τα καθήκοντα που προκύπτουν στον ΣΥΝ και συνολικά στην Αριστερά μέσα από μια διαδικασία επανεκκίνησης του ΣΥΡΙΖΑ, ώστε να παίξει το ρόλο του καταλύτη για την κοινή δράση και τη συμπαράταξη όλης της Αριστεράς αλλά και όλων των κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων που αντιπαλεύουν από προοδευτική άποψη το μνημόνιο και τα κυβερνητικά μέτρα.

iv. To κόμμα βγήκε τραυματισμένο από το 6ο Συνέδριό του. Η αποχώρηση ενός τμήματος συντρόφων και η συγκρότηση ενός νέου ανταγωνιστικού κόμματος σε συνδυασμό με τα χρόνια οργανωτικά μας προβλήματα δημιουργούν μια νέα κατάσταση που πρέπει να αντιμετωπιστεί με θεωρητικούς, πολιτικούς και οργανωτικούς όρους.

Έως τώρα, ενάμιση μήνα μετά το Συνέδριο ,

α) Προσπαθήσαμε μέσω ενός κύκλου συνελεύσεων να παρουσιάσουμε τη συνεδριακή απόφαση στις Πολιτικές Κινήσεις του κόμματος.

β) Μέσα από αυτή τη διαδικασία λύσαμε προβλήματα συγκρότησης του κόμματος, ιδιαίτερα αυτά που προέκυψαν από την αποχώρηση μέρους της Ανανεωτικής Πτέρυγας.

γ) Προσπαθήσαμε να προσανατολίσουμε, όχι πάντα με επιτυχία, τις δυνάμεις μας στους κοινωνικούς αγώνες κατά των μέτρων.

δ) Εργαστήκαμε δραστήρια για να ανταποκριθούμε στις ανάγκες της παρουσίας μας στη Βουλή και μετά την αποχώρηση 4 βουλευτών.

ε) Προσπαθήσαμε να διαμορφωθεί ένα κλίμα καλύτερης συνεννόησης και συντροφικής αλληλεγγύης με τις άλλες συνιστώσες και ανένταχτους στον ΣΥΡΙΖΑ. Προϊόν αυτής της δράσης είναι το κείμενο επανεκκίνησης.

στ) Ξεκινήσαμε τις δράσεις και διαδικασίες για τις αυτοδιοικητικές εκλογές, με κύριο βάρος στη λειτουργία των Περιφερειακών Συμβουλίων.

Αυτόν τον ενάμιση μήνα έγινε πολύ και κοπιαστική δουλειά, όμως η ταχύτητα και η αποτελεσματικότητά της είναι ακόμη σε χαμηλά και ανεπαρκή επίπεδα.

6.

Το σχέδιο δράσης.

Η κατάσταση επιβάλλει μια σύνθετη δράση σε πολλά μέτωπα. Βασικό για μας είναι ο συγκεκριμένος προσανατολισμός του ΣΥΝ και του ΣΥΡΙΖΑ.

Μπροστά μας έχουμε συγκεκριμένες ημερομηνίες-ορόσημα.

11-19/9 ΔΕΘ: Στόχος μας είναι να εκφραστεί μέσα από διάφορες διαδικασίες και τη συγκέντρωση και πορεία η μέγιστη αντίδραση στην κυβερνητική πολιτική.

29/9 Πανευρωπαϊκή απεργία

1,2,3/10 Φεστιβάλ Νεολαίας Συνασπισμού

7/11 Αυτοδιοικητικές εκλογές.

Με βάση τα παραπάνω προτείνουμε:

i. Η συνολική μας δράση εκτός από γενική χρειάζεται να είναι και στοχευμένη.

Στους χώρους εργασίας και στις γειτονιές, στο πλαίσιο της συνολικής δουλειάς μας αλλά και των ειδικών μετώπων που θα αναδεικνύουμε, όπως περιγράφονται και παρακάτω, επιδιώκουμε τη δημιουργία από τα κάτω ενός λαϊκού κινήματος αντίστασης και αλληλεγγύης, με επιτροπές πρωτοβουλίας που θα εξασφαλίζουν τη συμμετοχή ενός ευρέως φάσματος πολιτών που θέλουν να αντιπαλέψουν το μνημόνιο.

Για τα ζητήματα της κοινωνικής ασφάλισης χρειάζεται να αναπτύξουμε ιδιαίτερη δράση για τις γυναίκες και τους εργαζόμενους στα βαρέα και ανθυγιεινά.

Στη νεολαία ξεχωριστή δράση χρειάζεται ν’ αναπτυχθεί ενάντια στο «σύμφωνο πρώτης απασχόλησης».

Είναι αναγκαία η προώθηση ενός νέου αναπτυξιακού μοντελου στη χώρα, στην κατεύθυνση της υποστήριξης των πολυ μικρών, οικογενειακών και ατομικών επιχειρηματικών δραστηριοτήτων, που αποτελούν το 96,5% του συνόλου των επιχειρήσεων και απασχολούν το 58% των εργαζομένων.

Στον αγροτικό χώρο χρειάζεται να ενισχύσουμε την παρουσία μας σε εστίες αντίστασης σε τοπικό και πανελλαδικό επίπεδο και να οργανώσουμε τη δράση μας με αιχμές την πρόθεση της Κομισιόν για δημιουργία πρόσθετου πλαισίου κυρώσεων σε χώρες με υπερβολικό έλλειμα και χρέος, στο οποίο θα συμπεριλαμβάνεται η αναστολή των κοινοτικών ενισχύσεων, καθώς και την προωθούμενη ιδιωτικοποίηση της Αγροτικής Τράπεζας, που μπορούν να πυροδοτήσουν ένα δυναμικό πανελλαδικό αγροτικό κίνημα αντίστασης.

Γενικά, τα Τμήματα του κόμματος θα πρέπει να επεξεργαστούν συγκεκριμένο σχέδιο για τον τομέα ευθύνης τους, που θα περιλαμβάνει επεξεργασίες, στόχους, δράσεις, αλλά και πρόσωπα και ομάδες δουλειάς που καλούνται να το υλοποιήσουν.

ii. Μεγάλη καμπάνια για την Πανευρωπαϊκή Απεργία, με στόχο συνελεύσεις σε τόπους εργασίας και εκπαίδευσης. Μέσα από αυτή την καμπάνια να δυναμώσουμε την παρουσία της Αυτόνομης Παρέμβασης στα σωματεία και τους χώρους δουλειάς, να συγκροτήσουμε σε σταθερή βάση το Δίκτυο Συνδικαλιστών ΣΥΡΙΖΑ. Σ’ αυτό το πλαίσιο χρειάζεται να εντείνουμε την προσπάθεια για εγγραφή και δράση όλων των μελών μας στα σωματεία, στους συλλόγους των συνταξιούχων κ.λπ. Συγχρόνως, χρειάζεται να τονωθούν οι διεθνείς σχέσεις και συντονισμός των συνδικάτων σε πανευρωπαϊκό επίπεδο.

iii. Πανελλαδική πολιτική εξόρμηση του ΣΥΡΙΖΑ έως τέλος Σεπτέμβρη με στόχο την κάλυψη όλων των μεγάλων πόλεων και δήμων της χώρας και με βάση το πολιτικό μέρος της συμφωνίας. Έως τέλος Ιουλίου μπορεί να υπάρξει ένα πρώτο πρόγραμμα. Έως 15/9 να έχουν γίνει πλατιές συνελεύσεις ΣΥΡΙΖΑ ώστε να υλοποιηθεί το σύνθημα «ΣΥΡΙΖΑ Παντού». Είναι γνωστό ότι η Πανελλαδική Συνδιάσκεψη του ΣΥΡΙΖΑ έχει αποφασιστεί να γίνει σε χρόνο μετά τις αυτοδιοικητικές εκλογές.

iv. Ενίσχυση των δράσεων του Ελληνικού Κοινωνικού Φόρουμ ιδιαίτερα κάτω από το σύνθημα «ανάπτυξη κοινωνικής αλληλεγγύης για να ζεις, να αντιστέκεσαι και να διεκδικείς». Ιδιαίτερα, να τονώσουμε τη δημιουργία δικτύων αλληλεγγύης από το χώρο της επιστήμης και της διανόησης προς τους εργαζόμενους και τους κοινωνικά αποκλεισμένους.

v. Ζητήματα περιβαλλοντικής προστασίας και οικολογική ανασυγκρότηση.

Παρά τις διακηρύξεις, τα κυβερνητικά μέτρα προοιωνίζονται αντιπεριβαλλοντική πολιτική. Εκποίηση δημόσιας γης, ακύρωση έργων υποδομής, ιδιωτικοποίηση των δράσεων που αφορούν ΑΠΕ, αλλαγές χρήσεων γης, νομιμοποίηση αυθαιρεσιών ενάντια στο περιβάλλον, ελαχιστοποίηση του αναγκαίου επιστημονικού και τεχνικού προσωπικού. Πολλά από αυτά τα ζητήματα θα αναδειχθούν και αυτοδιοικητικά στην προεκλογική περίοδο. Όμως, τώρα το καλοκαίρι, οι δυνάμεις μας χρειάζεται από τη μία να αναδείξουν ζητήματα, ιδιαίτερα αυτά που περιλαμβάνουν την προστασία των ορεινών όγκων, των δασών και των θαλασσών και από την άλλη να αναπτύξουν και να συμμετάσχουν σε πρωτοβουλίες προφύλαξης.

vi. Ενίσχυση της δουλειάς μας στη νεολαία με πρώτο στόχο τη δημιουργία ισχυρών Π.Κ. σε κάθε πόλη που έχει ΑΕΙ ή ΤΕΙ και σε όλους τους δήμους της Αθήνας και τις πρωτεύουσες νομών. Ειδικό σχέδιο από τη Γραμματεία της Νεολαίας. Οι προφεστιβαλικές εκδηλώσεις να πάρουν το χαρακτήρα πολιτικού γεγονότος και το ίδιο το Φεστιβάλ να φιλοδοξήσει να εκφράσει τις πολιτιστικές αναζητήσεις των νέων, τις εκπαιδευτικές και εργασιακές διεκδικήσεις και τον κοινωνικό αλλά και ευρωπαϊκό συντονισμό ενάντια στο «σύμφωνο πρώτης απασχόλησης».

vii. Αυτοδιοικητικές εκλογές

Στο πλαίσιο της συγκυρίας, οι αυτοδιοικητικές εκλογές καθίστανται κεντρική πολιτική μάχη. Ήδη η ΚΠΕ και το Συνέδριο έχουν πάρει και ιεραρχήσει τις κατευθυντήριες αποφάσεις. Στις αυτοδιοικητικές εκλογές στις Περιφέρειες και τους Δήμους επιδιώκουμε ταυτόχρονα:

1ο Να καταδικαστεί το σύνολο της κυβερνητικής πολιτικής, συμπεριλαμβανομένης της πολιτικής για την αυτοδιοίκηση, ιδιαίτερα όπως εκφράζεται στο νόμο «Καλλικράτη».

2ο Να προωθηθούν οι ιδέες της Αριστεράς για σύγχρονη, δημοκρατική, ριζοσπαστική και αποτελεσματική αυτοδιοίκηση.

3ο Να ενισχυθούν οι θέσεις της Αριστεράς στο θεσμό της αυτοδιοίκησης.

Είναι σαφές ότι θα υποστηρίξουμε συνδυασμούς που ενσωματώνουν στο πρόγραμμα τους ως κύριους τους παραπάνω στόχους, αλλά και όσα περιγράφει αναλυτικά η ειδική απόφαση που εγκρίναμε σε προηγούμενη ΚΠΕ. Συνδυασμούς που συγκροτούνται από τις ζωντανές, μαχόμενες δυνάμεις σε τοπικό, νομαρχιακό και περιφερειακό επίπεδο. Θέλουμε οι συνδυασμοί αυτοί να έχουν, τουλάχιστον, τη στήριξη του ΣΥΡΙΖΑ. Επιθυμούμε συγχρόνως να έχουν τη στήριξη όλων των πολιτικών δυνάμεων που τάσσονται από προοδευτική, ριζοσπαστική και οικολογική σκοπιά ενάντια στην κυβερνητική πολιτική. Στόχος μας είναι η κοινωνία να πάρει μαζικά μέρος στην προεκλογική και εκλογική διαδικασία και να εκφραστεί στην πράξη και διά της ψήφου η οργή των εργαζομένων ενάντια στην κυβερνητική πολιτική.

Αν και έχουμε καθυστερήσει, οι διαδικασίες και διεργασίες έχουν ξεκινήσει και στον ΣΥΝ και στον ΣΥΡΙΖΑ.

Για τις Περιφέρειες και τους 3 μεγάλους Δήμους.

Η τελική απόφαση θα ληφθεί από την ΚΠΕ και τον ΣΥΡΙΖΑ. Τα ήδη συγκροτημένα Περιφερειακά Συμβούλια χρειάζεται να πάρουν όλα τα μέτρα ώστε να υποδειχθούν οι καταλληλότεροι/ες υποψήφιοι/ες. Συγχρόνως, χρειάζεται άμεσα να αποφασισθούν από τις Ν.Ε. οι προτεινόμενοι/ες υποψήφιοι/ες αντιπεριφερειάρχες και ο βασικός σκελετός του περιφερειακού συνδυασμού. Σημασία έχει να ληφθεί και να έχει καθοριστικό βάρος η γνώμη των μελών του κόμματος.

Το ίδιο χρειάζεται να προωθήσουμε για τους 3 μεγάλους Δήμους, όπου με ακόμα μεγαλύτερη ένταση χρειάζεται να ενισχυθούν οι συμμετοχικές διαδικασίες των Π.Κ.

Για τους Δήμους.

Την ευθύνη έχουν οι αντίστοιχες Π.Κ. και Ν.Ε. Ιδίως για τους δήμους που συνενώνονται, προτείνουμε να ακολουθηθεί η εξής διαδικασία. Κοινή Γ.Σ. των Π.Κ. που αντιστοιχούν στους προ «Καλλικράτη» δήμους και αντίστοιχη απόφαση στήριξης. Έγκριση των αποφάσεων από τις Ν.Ε. Η όλη διαδικασία πρέπει να ακολουθεί τις αποφάσεις του συνεδρίου και να διαπνέεται από πνεύμα συντροφικής αλληλεγγύης και αλληλοκατανόησης. Είναι σημαντικό, σε όλη τη χώρα, τα μέλη του ΣΥΝ με ενωμένο και ενιαίο τρόπο να πάρουν μέρος στις αυτοδιοικητικές εκλογές, στη λογική ότι πρόκειται για μια κεντρική μάχη, σημαντική για το κόμμα, τον ΣΥΡΙΖΑ και την Αριστερά.

Οι παραπάνω διαδικασίες χρειάζεται να έχουν ολοκληρωθεί έως την 31/8, ώστε να υπάρχει ένα δίμηνο προεκλογικής δράσης.

viii. O προγραμματισμός δράσης μας ως το τέλος του χρόνου πρέπει να περιλαμβάνει σειρά πρωτοβουλιών και δράσεων και στον τομέα της εξωτερικής πολιτικής, της ευρωπαϊκής πολιτικής, των διεθνών σχέσεων και του ελληνισμού της διασποράς.

Η προβολή και η διεκδίκηση των εναλλακτικών προτάσεων του ΣΥΝ και του ΣΥΡΙΖΑ για μια νέα πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική, απαλλαγμένη από τον ατλαντισμό, μπορεί και πρέπει να συνδέεται με τη δική μας πρόταση διεξόδου από την οικονομική κρίση. Το ζήτημα της μείωσης των στρατιωτικών δαπανών είναι το πιο χαρακτηριστικό.

Μπροστά μας είναι το 3ο συνέδριο του ΚΕΑ, το Δεκέμβρη. Είναι ευκαιρία να αναπτύξουμε το σύνολο των απόψεών μας για την Ευρώπη και την Ε.Ε.

Αναπτύσσουμε σημαντικές κοινές δράσεις με την τουρκική αριστερά για την αμοιβαία μείωση των εξοπλισμών και των στρατιωτικών δαπανών της Ελλάδας και της Τουρκίας.

Σημαντικές εξελίξεις έχουμε και στο Κυπριακό, οι οποίες απαιτούν εγρήγορση και κοινή δράση στο τρίγωνο Ελλάδα - Τουρκία - Κύπρος και στο ευρωπαϊκό επίπεδο.

Στον παλαιστινιακό λαό θα συνεχιστεί η αλληλεγγύη μας με πολλούς τρόπους.

7.

Οικονομική Εξόρμηση 15/9-15/11

Για την κάλυψη των σημαντικών οικονομικών αναγκών του Κόμματος αλλά και των εκλογών προτείνουμε οικονομική εξόρμηση από 15/9-15/11. Η Ε.Γ. θα καθορίσει το πλάνο της οικονομικής εξόρμησης, τον καταμερισμό ανά Ν.Ε., τον τρόπο διάθεσης κουπονιών κ.λπ.