Τι ώρα είναι; (2)

Δημοσιεύουμε σήμερα το δεύτερο και τελευταίο τμήμα του άρθρου (Πρώτο μέρος)

Σήμερα προβάλλει μια κόκκινη γραμμή στην πολιτική και κοινωνική ζωή. Με μια ελευθερία λόγου θα μπορούσε να διατυπωθεί με το γνωστό σύνθημα «τέρμα πια στις αυταπάτες ή με το κεφάλαιο ή με τους εργάτες». Οι αντικειμενικές συνθήκες συνηγορούν σε μια στροφή προς τα αριστερά

Το κίνημα
Αυτό που απλώνεται πάνω από την Ευρώπη, τον αραβικό κόσμο και παίρνει τον χαρακτήρα του παγκόσμιου δεν είναι πια φάντασμα αλλά απτή πραγματικότητα. Οι εργαζόμενοι, οι συνταξιούχοι, η νέα γενιά αντιλαμβάνονται πλέον πολύ καλά πως όταν οι ηγέτες της Ε.Ε., όταν η κυβέρνηση συνεδριάζει, όταν τηλεδιασκέπτονται δεν προσπαθούν να βρουν λύσεις προς το συμφέρον των κοινωνιών αλλά τρόπους μιας νέας ληστείας των κοινωνιών.
Το κίνημα που απλώθηκε και απλώνεται σε όλες τις πλατείες της Ευρώπης και πήρε τα τεράστια χαρακτηριστικά του έρχεται να συναντηθεί με τις πιο λαμπρές σελίδες του εργατικού και κοινωνικού κινήματος και να απαιτήσει: δημοκρατία, ανατροπή της νεοφιλελεύθερης πολιτικής και των πολιτικών εκπροσωπήσεων της.
Στη χώρα μας έχει ήδη φτάσει ένα θερμό φθινόπωρο. Η πρακτική έκφραση του μεσοπρόθεσμου ως νέες περικοπές εισοδημάτων, νέο κύμα ανεργίας, νέα φορομπηχτικά μέτρα, ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας, ιδιωτικοποίηση των Πανεπιστημίων κ.λπ. χρειάζεται να αποκρουστεί. Να αποκρουστεί επί του συγκεκριμένου (ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ, ΑΕΙ, σκουπίδια, μεταλλεία χρυσού κ.λπ.) και επί του γενικού. Πριν από λίγο καιρό ο σ. Λάσκος μας θύμισε τη σημείωση του Λένιν στα λόγια του Βοναπάρτη «πρώτα εμπλέξου και μετά βλέπεις». Αυτό κάναμε με βάση αρχές και ταξικά προσανατολισμένοι. Το κάναμε τον Δεκέμβρη του '08, το κάναμε στην Υπατία, τον Μάη του '10, στο κίνημα στις πλατείες. Δεν προσπαθήσαμε να καθοδηγήσουμε, είμαστε παρόντες με τον χειραφετικό μας λόγο και με ανοιχτά αυτιά. Δεν κρύβουμε την πολιτική μας αυτοτοποθέτηση και επιχειρούμε με όρους μαζικού κόμματος να πείσουμε, έτοιμοι να πεισθούμε. Στο αμέσως επόμενο χρονικό διάστημα έχουμε πολλά να κάνουμε. Να συμβάλλουμε στην επιστροφή του κινήματος των πλατειών, να συνδιαμορφώσουμε ένα πανεκπαιδευτικό μέτωπο ενάντια στον νόμο - Διαμαντοπούλου, να «σαρκώσουμε» ένα συνδικαλιστικό κίνημα με συμμετοχή των εργαζόμενων και στις αποφάσεις και στη δράση, να συνδεθούμε σ’ ένα πανευρωπαϊκό κίνημα αντίστασης και ανατροπής.
Κεντρικό ζήτημα είναι να πούμε την πρότασή μας. Η σταθερή, αποκαλυπτική, συνεπής και μαχητική μας στάση έκανε τα πρόσωπα πολλών κοινωνικών ομάδων να στραφούν προς εμάς. Ο ΣΥΡΙΖΑ έγινε συνώνυμο της αντίστασης. Θέλουν ν’ ακούσουν τις σκέψεις μας και τις προτάσεις μας. Η συμμετοχή μας στη Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης έχει δυο δεμένα μεταξύ τους προτάγματα. Την ογκοδέστερη, μαχητικότερη και ειρηνική διαδήλωση εκατοντάδων χιλιάδων εργαζομένων και την παρουσίαση ενός συνεκτικού εναλλακτικού σχεδίου για Ελλάδα και Ευρώπη. Ενός σχεδίου που θα περιέχει ένα μαξιλάρι παροχών και εγγυήσεων για κάθε εργαζόμενο, αγρότη, μικροεπαγγελματία, άνεργο, νέο και νέα, που θα οικοδομεί κοινωνικό κράτος υπό νέες συνθήκες γκρεμίζοντας τις παθογένειες του παλαιού προ- κρίσης, δίνοντας προτεραιότητα στην υγεία και την παιδεία, που θα επιδιώκει ανάπτυξη με στόχο την αύξηση των θέσεων εργασίας και τις κοινωνικές ανάγκες και θα απαιτεί ανατροπές του νεοφιλελεύθερου ευρωπαϊκού οικοδομήματος επιδιώκοντας την επαναθεμελίωση της Ευρώπης. Κι όλα αυτά με μοχλό και αιτούμενο τη δημοκρατία. Σήμερα, τώρα διεκδικούμε για το ζήτημα του χρέους αυτή την ανατροπή αλλάζοντας την ατζέντα και απαντώντας διαγραφή μεγάλου μέρους των χρεών, ανάληψη από την ΕΚΤ μέρους του χρέους, έκδοση από την ΕΚΤ νέου χρήματος ώστε να παρακαμφθούν οι χρηματαγορές και οι κερδοσκόποι.
Καθήκον του ΣΥΡΙΖΑ είναι να αναπτύξει την πολιτική πάλη ώστε να ανατραπεί το πολιτικό σκηνικό και μέσα από αυτό οι δυνάμεις που τάσσονται ενάντια στο Μνημόνιο από προοδευτική και ριζοσπαστική σκοπιά να διεκδικήσουν μια νέα πολιτική πλειοψηφία των δυνάμεων της αριστεράς, του τμήματος της σοσιαλδημοκρατίας, που διαφωνεί από προοδευτική σκοπιά με το μνημόνιο και διαχωρίζεται σαφώς από την κυβερνητική πολιτική και της ριζοσπαστικής οικολογίας.
«Να δοθεί έμφαση πρωτίστως στο κοινωνικό επίπεδο αλλά και να ανιχνεύσει τις δυνατότητες υλοποίησής του και στο πολιτικό» (απόφαση ΚΠΕ, Ιούλιος 2010).

Ο νέος συνασπισμός εξουσίας

Σήμερα προβάλλει μια κόκκινη γραμμή στην πολιτική και κοινωνική ζωή. Με μια ελευθερία λόγου θα μπορούσε να διατυπωθεί με το γνωστό σύνθημα «τέρμα πια στις αυταπάτες ή με το κεφάλαιο ή με τους εργάτες». Οι αντικειμενικές συνθήκες συνηγορούν σε μια στροφή προς τα αριστερά. Ένα μεγάλο κομμάτι του λαού είναι ανάμεσα στο ανάθεμα (αποχή) και στην αναζήτηση πολιτικής ελπίδας. Η ενιαία δράση των αντινεοφιλελεύθερων προοδευτικών και αριστερών δυνάμεων είναι αναγκαία. Αναγκαία είναι και η συμπαράταξή τους πολιτικά και εκλογικά στη βάση ενός ελάχιστου κοινού και πολλαπλασιαστικού προγράμματος. Η ενότητα είναι η ριζοσπαστική απάντηση και το εξ’ αυτής σχέδιο προωθητικό.
Η Πανελλαδική Συνδιάσκεψη του ΣΥΡΙΖΑ έδειξε τον δρόμο της ενότητας, δείχνει και τον δρόμο της δράσης. Σε πρώτο επίπεδο οι αποφάσεις της Π.Σ. του ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να βρουν τον δρόμο τους προς την κοινωνία. Κι αυτό έχει ως προϋπόθεση λειτουργούσες, ζωντανές και κοινωνικά γειωμένες Τ.Ε. έτοιμες να δεχθούν νέα μέλη και να διαμορφώσουν ένα ευρύ χώρο δημοκρατίας εντός του ΣΥΡΙΖΑ και διά του ΣΥΡΙΖΑ.
Η συμμετοχή μας στα κινήματα να δεθεί με μια μεγάλη πολιτική εξόρμηση που θα αναδείχνει την κοινωνική πρόταση και την πολιτική λύση.
Γνωρίζουμε ότι υπάρχουν αριστερές δυνάμεις που δεν αποδέχονται αυτή την πρόταση, προκρίνοντας ένα ευχολόγιο για το μέλλον. Γνωρίζουμε πως ο δρόμος της ενιαίας δράσης και της πολιτικής συνεργασίας δεν είναι ανθόσπαρτος. Γνωρίζουμε ότι η αναγκαία συνεργασία θα γίνει και θα επιτύχει από αυτούς που την θέλουν και «μόνοι» μας μπορούμε να προχωρήσουμε ωφέλιμοι για την κοινωνία.
Όμως βάζουμε μπροστά μας το «καθήκον της συγκυρίας» και το υπηρετούμε. Η ίδια η κοινωνική ανάγκη θα «αναγκάζει» σε πράξεις και παραλείψεις και ο χρόνος θα έχει τις δικές του απαιτήσεις.
Οι πέντε άξονες που προτείνουμε (απεμπλοκή από μνημονιακές πολιτικές, αναδιανομή του πλούτου, αναπτυξιακό πρόγραμμα με στόχο την εξυπηρέτηση των κοινωνικών αναγκών, ανατροπή των ευρωπαϊκών συνθηκών και διεθνείς συμμαχίες, διαγραφή μεγάλου μέρους του χρέους κ.λπ.) διαμορφώνουν το απαραίτητο πλαίσιο μιας νέας πολιτικής. Το βασικό, όμως, στοιχείο είναι η δημοκρατία και όχι απλά η κυβερνητική εξουσία. Η κοινωνία έχει ανάγκη από ένα «δημοκρατικό πανηγύρι» όπου οι πολίτες θα γνωρίζουν, θα συμμετέχουν, θα αποφασίζουν οι ίδιοι. Όπου ακόμα και το δικαίωμα στο λάθος είναι δημοκρατικό λιθάρι. Η συνάρθρωση των δημοκρατικών δικαιωμάτων συμμετοχής με το δικαίωμα στην εργασία, τη στέγη, τη διατροφή, τη μόρφωση, την υγεία, θα δημιουργεί ενεργό πεδίο συνεχούς κοινωνικής αλλαγής. Κι εκεί θέλουμε να είμαστε παρόντες.

* Ο Δημήτρης Βίτσας είναι γραμματέας της ΚΠΕ του ΣΥΝ