Π.Κ. ΠΕΤΡΑΛΩΝΩΝ ΚΑΙ ΘΗΣΕΙΟΥ, Δρυόπων 31, 11851 Άνω Πετράλωνα, synpetralona@gmail.com

6.4.11

Η πορεία για το Χρυσόμαλλο Δέρας από την ανάποδη

Του Κώστα Μπούρα
Μέλους της πκ Πετραλώνων κ Θησείου του ΣΥΝ
 

 


Ως γνωστόν ο Ιάσονας με τους συντρόφους του έφτασε στην Κολχίδα αναζητώντας το Χρυσόμαλλο Δέρας. Οι σύγχρονοι Γεωργιανοί και κυρίως Γεωργιανές κατά μεγάλη πλειοψηφία (μανάδες και γιαγιάδες) έρχονται κάνοντας το αντίθετο δρομολόγιο, με την διαφορά ότι το Χρυσόμαλλο Δέρας για αυτές είναι να βρουν δουλειά και να θρέψουν την οικογένειά τους. Δυστυχώς η κατάρρευση του γραφειοκρατικού σοσιαλισμού, αλλά και ο πόλεμος με την Ρωσία σήμανε την πλήρη κατάρρευση της οικονομίας. Απόλυτη ανεργία, σε ολόκληρη την χώρα και κυρίως στους νέους. Ένα μέλλον που επιφυλάσσει και στους δικούς μας νέους το Μνημόνιο με το ΔΝΤ.
Οι δουλειές που κάνουν αυτές οι γυναίκες είναι εσωτερικές, οικιακοί βοηθοί, κυρίως φροντίζουν ανήμπορους και κυριολεκτικά τις πιο πολλές φορές κατάκοιτους γέροντες. Δουλειά ιδιαίτερα δύσκολη και σε συνθήκες ιδιαίτερα άσχημες. Οι πιο πολλές παίρνουν ένα ρεπό το μήνα για να πάρουν έτσι κάποιο ποσό παραπάνω. Αυτό το μοναδικό ρεπό τον μήνα, εδώ έχει καταργηθεί τελείως, 8ωρα κλπ, το αφιερώνουν να κατέβουν στο κέντρο και να στείλουν λεφτά στην οικογένειά τους. Ελάχιστες από αυτές μπορούν να μπουν στα 2-3 εστιατόρια με Γεωργιανή μουσική, δεν φτάνουν τα λεφτά. Οι πιο πολλές την βγάζουν με συζήτηση στο πόδι και στο δρόμο, με τον τρόμο του μπάτσου, με γνωστές. Αλλες πάλι ρεφενέ τρώνε η μια πάνω στη άλλη στα γραφεία που διεκπεραιώνουν υποθέσεις τους, αυτά που αναλαμβάνουν η καθεμιά να φτιάξει και να θυμίζει την πατρίδα. Η Γεωργιανή βότκα και το κρασί ρέει άφθονο και να τους θυμίζει ότι είναι και αυτές άνθρωποι με ανάγκες για διασκέδαση. Αλλες πάλι συνωστίζονται στα ΙΝΤΕΡΝΕΤ καφέ και προσπαθούν μέσα από το γυαλί να μιλήσουν με τους δικούς τους αγαπημένους.
Αυτές είναι οι μόνες πολυτέλειες που μπορούν αυτές οι γυναίκες να απολαύσουν. Εγινα μάρτυρας μιας σκηνής όπου μια γυναίκα μιλούσε με το κοριτσάκι της 9 χρονών που έχει να το δει 1 χρόνο και χαϊδευε τα μαγουλάκια της στο γυαλί του υπολογιστή βουρκωμένη. Αυτές οι σύγχρονες ηρωίδες θρέφουν τις οικογένειές τους στις ποιο αντίξοες συνθήκες και κάτω από στυγνή εκμετάλευση, επειδή δεν έχουν χρήματα να πάρουν την βίζα και να φύγουν από τη χώρα τους τα δανείζονται. Μια βίζα για την Ελλάδα, προσωρινή ενός μήνα οδικώς μέσω Τουρκίας στοιχίζει 5000 €. Η παράνομη είσοδος σε κρύπτες φορτηγών και σε άλλα μεταφορικά μέσα κάτω από άθλιες συνθήκες στοιχίζει 3600 €.
Οι σύγχρονοι δουλέμποροι τους δανείζουν με επιτόκιο 10% το μήνα, παράλληλα αναλαμβάνουν να τους βρουν δουλειά, για την οποία πληρώνουν 1 μισθό. Για όσο καιρό μένουν άνεργες τους νοικιάζουν κάτι τρισάθλια δωμάτια που τις χρεώνουν 5-10 € ΗΜΕΡΗΣΙΩΣ. Δηλαδή αν πάμε στην πρώτη περίπτωση πρέπει να πληρώσουν 500 € και στη δεύτερη 360 € μηνιαία. Οι μισθοί σε μια καλή περίπτωση είναι 750-850 € με 1 ρεπό, που σημαίνει ότι μένει ένα ποσό γύρω στα 300 € και με αυτά καλύπτουν μόνο στοιχειώδεις ανάγκες όπως κάρτες τηλεφωνικές κυρίως και όσες καπνίζουν τσιγάρα από την μαύρη αγορά με 10-15 € η κούτα. Είναι σχεδόν αδύνατο να δώσουν κεφάλαιο γιατί στην Ελλάδα ήρθαν για να στείλουν λεφτά στην πατρίδα γιατί η πεινασμένη οικογένεια περιμένει. Ετσι φτάνουν να πληρώνουν σε 2 χρόνια πάνω από 2,5 φορές το κεφάλαιο που δανείστηκαν και να το χρωστάνε ολόκληρο. Οποιος αρνηθεί να πληρώσει τον παραλαμβάνει
η μαφία εδώ ή στη Γεωργία. Κυριολεκτικά οι τοκογλύφοι δεν θέλουν την εξόφληση.
Επειδή η αποστολή χρημάτων από αόρατους ανθρώπους είναι αδύνατη αναλαμβάνουν τα γραφεία με επιτόκιο 4% την κάθε αποστολή.
Αυτοί οι άνθρωποι δεν μπορούν ούτε να αρρωστήσουν, δεν πάνε στα νοσοκομεία γιατί φοβούνται την απέλαση. Μόνο σε πολύ σοβαρές περιπτώσεις θα πάνε σε νοσοκομείο. Και επειδή δεν έχει κανένας συμβόλαιο για διαρκή υγεία και ζωή, εξελίσσονται πολλές φορές δράματα. Οπως πρόσφατα συνέβηκε με μια γυναίκα που ήταν 8 χρόνια στην Ελλάδα και χρειάστηκε έρανος να πάει νεκρή στα παιδιά της. Πολλές φορές υποσιτίζονται στα σπίτια που δουλεύουν, καλύτερη και περισσότερη μερίδα παίρνει το σκυλί της οικογένειας. Με μια από αυτές τις γυναίκες είμαστε σύντροφοι στην ζωή. Από την πολυκατοικία της στο Κουταισι με 70 διαμερίσματα βρίσκονται στην Ελλάδα 30 γυναίκες και βέβαια πάρα πολλές άλλες στην Ιταλία, Τουρκία και αλλού. Ολες αυτές οι γυναίκες από την στιγμή που θα φύγουν από τη Γεωργία δεν μπορούν να δουν τα παιδιά τους παρά μόνο στο ΙΝΤΕΡΝΕΤ, ακόμα και για 10 χρόνια. Σ’ αυτές τις σύγχρονες ηρωίδες της ζωής είναι υποχρεωμένη η πολιτεία να χορηγήσει πράσινη κάρτα με μόνο δικαιολογητικό την βεβαίωση κάποιου συγγενικού προσώπου η του ίδιου που λαμβάνει τις υπηρεσίες αυτών των γυναικών. Ελάχιστες Ελληνίδες κάνουν αυτή την δουλειά για να μη λέμε ότι αυτό θα φέρει ανεργία. Ενα στοιχειώδες ασφάλιστρο για νοσοκομειακή περίθαλψη και το κυριότερο να μπορούν αυτοί οι άνθρωποι νόμιμα να στέλνουν χρήματα με κάποιο φόρο και όχι την ληστρική εκμετάλλευση που υφίστανται καθημερινά.
ΤΕΛΟΣ ΣΤΟ ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΔΟΥΛΕΜΠΟΡΙΟ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου