Οι Μπαχαλάκηδες ..Tου Ισίδωρου Νερούτσου

Ο Ισίδωρος Νερούτσος είναι μέλος της πκ Πετραλώνων κ Θησείου του ΣΥΝ

 Η μέθοδος παραπλάνησης της κοινής γνώμης με την χρησιμοποίηση δήθεν αγανακτισμένων πολιτών, είναι παμπάλαιη και αποτελεί κλασσικό παράδειγμα το

στήσιμο σχετικού σκηνικού, από το κράτος-παρακράτος της δεκαετίας του 1950-60, προκειμένου να αναδειχθεί σαφής αντικομουνιστική και αντιδημοκρατική ατμόσφαιρα, που οδήγησε τελικά στην δολοφονία του Γρηγόρη Λαμπράκη. Παρόμοιες εκδηλώσεις από τις οργανώσεις αυτές, ήταν άφθονες και συνήθεις. Η προσπάθεια κατατρομοκράτησης των δημοκρατικών πολιτών, υπήρξε επίσημη πολιτική του τότε αυταρχικού κράτους. Γνωστές

οι εκδηλώσεις μίσους, κατά του Μίκη Θεοδωράκη, του Μανώλη Γλέζου και χιλιάδων άλλων γνωστών και αγνώστων στο ευρύ κοινό πολιτών. Ο λαός αγωνιζόταν με διαδηλώσεις, πορείες, συνθήματα, με αυτοθυσία και πραγματικό κίνδυνο για την ζωή και την ελευθερία του, για την Δημοκρατία και την κοινωνική δικαιοσύνη. Γνωστή η φράση του Γεωργίου Παπανδρέου, «γέρου», κατά την διεξαγωγή του ανένδοτου αγώνα κατά του κράτους βίας και νοθείας «Τρομοκρατήστε τους τρομοκράτες».

Η ορολογία-χαρακτηρισμός της εποχής ήταν για τους διαμαρτυρόμενους πολίτες, Κατσαπλιάδες, Κομουνιστές, Βούλγαροι, αλήτες. Σήμερα μετεξελίχθη σε Μπαχαλάκηδες

Έκτοτε πέρασαν πάνω από 40 χρόνια. Στο διάστημα αυτό, πέρασαν χούντες και αντι-

προσωπευτικές κυβερνήσεις, δήθεν δημοκρατικές, που είχαν πλειοψηφία στην βουλή, μειοψηφία όμως στον λαό, πάντα από τα γνωστά δύο κόμματα, που διαχειρίζονταν τις κρατικές υποθέσεις, και πάντα ελέω λαού. Με εξαίρεση ένα δημοψήφισμα για βασιλεία ή προεδρία, όμως άλλο που αφορούσε κρίσιμα ζητήματα για το λαό, εθνικά. διεθνή, οικονομικά, κοινωνικά και άλλα, ουδέποτε διεξήχθη. Φαίνεται πως ο λαός είναι ανίκανος να κρίνει και να διαχειρισθεί τις υποθέσεις του. Η συμπεριφορά αυτή φάνηκε και από τις «δημοκρατικές» κυβερνήσεις της Ευρώπης, όπου όταν καταψηφίστηκε το Ευρωσύντα-γμα, κατέφυγαν στους αντιπροσώπους.

Αυτές οι Κυβερνήσεις, που οδήγησαν την χώρα; Θυμηθείτε την αγορά του αιώνα, τα F16. Έγινε με δανεικά και η τότε αριστερά, είχε καταγγείλει ότι θα πλήρωναν και τα

εγγόνια μας. Οι κυβερνήσεις όμως «αγρόν ηγόραζον» και όχι τυχαία. Το μεγάλο σκάνδαλο του Χρηματιστηρίου, που οδήγησε χιλιάδες πολίτες στην χρεοκοπία και στην αυτοκτονία. Το σκάνδαλο των υποβρυχίων, οι Ολυμπιακοί αγώνες με το ασήκωτο για το λαό μας οικονομικό κόστος, πάντα με δανεικά και τους συμμάχους και εταίρους μας να μας πιέζουν, με το αζημίωτο, για προμήθεια πανάκριβων αντιτρομοκρατικών μηχανημάτων, άχρηστων στην πράξη και σωρεία άλλων σκανδάλων γνωστών και αγνώστων.

Και ήρθε η σημερινή κυβέρνηση στην πραγματικότητα μειοψηφίας, που αφού με έκπληξη «διαπίστωσε», γιατί νόμιζε ότι «λεφτά υπάρχουν», ότι υπήρχε μεγάλο χρέος, αποφάσισε να το διαχειρισθεί όπως η ίδια νόμιζε, αψηφώντας την οποιαδήποτε γνώμη του λαού. Μείωσε μισθούς και συντάξεις, Έδιωξε από το «μεγάλο κράτος» χιλιάδες υπαλλήλους, αύξησε την φορολογία, κατέστρεψε χιλιάδες οικογένειες μισθωτών, ανέργων και μικρομεσαίων, διέλυσε την εκπαίδευση κλείνοντας σχολεία, (ανοίγοντας όμως φυλακές όπως λέει ο λαός), δημιούργησε σωρεία προβλημάτων στην τοπική αυτοδιοίκηση και όλα αυτά χωρίς να ερωτηθούν οι ενδιαφερόμενοι. Ο «εχτρός λαός» εκτός των γνωστών προβλημάτων, καταταλαιπωρείται και από τις ελλιπείς σε προσωπικό υπηρεσίες, με τεράστιες ουρές, πληρώνει τα φάρμακα και άντε να δεις πότε θα πάρεις τα λεφτά σου, αφού πρώτα επιζήσεις από την αφάνταστη ταλαιπωρία στις υπηρεσίες. Η ανεργία, η ανασφάλεια, η φτώχια η ταλαιπωρία και ιδιαίτερα η κοροϊδία και το προκλητικά φανερό ψέμα, παράγουν οργή. Η οργή δεν υπακούει σε κανόνες και απόπειρες κηδεμόνευσης. Τους κορόιδεψαν οι άρχοντες και εξακολουθούν να τους κοροϊδεύουν. Η κατάληξη άγνωστη. Δεν μπορούμε να προβλέψουμε που θα οδηγήσει.

Οι υπαίτιοι για την κατάσταση αυτή θορυβημένοι, από τις εκδηλώσεις οργής, αλλά φανερά αμετανόητοι, προσπαθούν να βρουν αποδιοπομπαίο τράγο. Εύκολα τον βρήκαν, έχοντας και την εμπειρία από τα γεγονότα του Δεκέμβρη 2008, που την λύση, τους την έδωσε προβοκατόρικα, η Κυρία Αλέκα Παπαρήγα, που φαίνεται είχε περισσότερο και από τους δικομματιστές θορυβηθεί, από την ραγδαία δημοσκοπική άνοδο του ΣΥΡΙΖΑ. Αυτοί λοιπόν είναι οι καθοδηγητές και υποκινητές των δημοσίων αποδοκιμασιών των πολιτικών. Πίσω από την δήθεν οργή των πολιτών, όπως λένε κρύβεται ο ΣΥΡΙΖΑ. Προσπάθησαν να τους εξομοιώσουν, με τους «αγανακτισμένους πολίτες» των παρακρατικών της βίας και νοθείας. Τους χαρακτήρισαν υπονομευτές της Δημοκρατίας, συνωδά με το πλήθος των γνωστών υψηλά αμειβομένων, τηλεπαρουσιαστών. Τους ζητούν επίμονα να καταδικάσουν τις βίαιες, όπως τις χαρακτηρίζουν αντιδράσεις των πολιτών. Η Δημοκρατική (όχι αριστοκρατική) Αριστερά, πάντα καταδίκαζε την τυφλή βία, από όπου και αν προερχόταν. Γιατί η αριστερά δρα πάντοτε με αρχές, εναντίον αντιλαϊκών θεσμών και μέτρων και ποτέ κατά προσώπων. Δεν ενδιαφέρει καθόλου την αριστερά ο άνθρωπος Πάγκαλος. Την ενδιαφέρει μόνο η πολιτική του και αυτήν αντιμάχεται. Δεν επιθυμεί και ασφαλώς δεν πρέπει να επιθυμεί την φυσική βλάβη ή εξόντωση του κάθε ανθρώπου. Επιθυμεί να υπερασπίζεται την ασφάλεια, την αξιοπρέπεια, την εργασία και τις ικανοποιητικές συνθήκες εργασίας, τα πολιτικά δικαιώματα όλων των πολιτών. Και του Κύριου Πάγκαλου. Αντιμάχεται την αυθαιρεσία, την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, την καταπάτηση των δικαιωμάτων του ανθρώπου.

Την απόλυτα δικαιολογημένη Δημοκρατική αγανάκτηση των πολιτών, η πραγματική αριστερά, δεν έχει κανένα ηθικό λόγο να καταδικάσει. Άραγε η απόλυση

εργαζομένων, η μείωση του μισθού τους, το βάρβαρο χτύπημα στα «υπερήφανα γηρατειά», με την μεγάλη περικοπή εισοδημάτων, που είχαν προπληρώσει και ένα σωρό άλλων πληγμάτων στα δικαιώματα και εισοδήματα του λαού, οι ξυλοδαρμοί των κατοίκων της Κερατέας, δεν αποτελούν άσκηση βίας; Την πολιτική αυτή βία την καταδικάζουν; Να μας το πουν καθαρά εδώ και τώρα, τόσο οι πολιτικοί υπερασπιστές του «πολιτικού πολιτισμού», όσο και οι μεγαλοδημοσιογράφοι, όπως καθαρά απαιτούν να κάνει το ίδιο και ο ΣΥΡΙΖΑ, για τις απόλυτα δικαιολογημένες διαμαρτυρίες των πολιτών.

Τον όρο Μπαχαλάκηδες τον επιστρέφουμε σ’αυτούς, που έκαναν Μπάχαλο το Κράτος.

Ισίδωρος Νερούτσος