Δημοκρατία και σοσιαλισμός.

*Άτοσσα μητέρα του Ξέρξη «Άτοσσα» Μα ήθελα να ξέρω εγώ, η Αθήνα σε ποιο μέρος λες να βρίσκεται της γης; «Χορός» Πέρα προς τη δύση, εκεί όπου βυθά ο βασιλιάς ήλιος. «Άτοσσα» Μα πολλή λαχτάρα ο γιος μου είχε για την πόλη αυτή. «Χορός» Γιατί και όλη την Ελλάδα θα έκανε δικιά του ευθύς… «Άτοσσα» Και μπροστάρης των ποιος στέκει και εξουσιάζει τον στρατό; «Χορός» Δούλοι δε λογιούνται ανθρώπου, ουδ’υπήκοοι κανενός. Απόσπασμα από τους Πέρσες του Αισχύλου

ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΚΑΙ ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ

Θαρρώ πως χρήσιμο είναι να ξανακοιτάξουμε διάφορα θεωρητικά θέματα που η πρακτική σημασία τους μπορεί να θεωρείται αυτονόητη, όμως φρονώ ότι στις μέρες μας το αυτονόητο είναι και το ποιο ακατανόητο και δύσκολο. Πολύς λόγος γίνεται για

την Δημοκρατία, για τον Σοσιαλισμό, χωρίς όμως να είναι ξεκάθαρο τι πραγματικά σημαίνουν αυτές οι έννοιες.

Θαμπωμένοι οι διανοητές της δύσης, κατά την αναγεννησιακή περίοδο, που η σκέψη άρχισε να απελευθερώνεται από τον μεσαιωνικό φονταμενταλιστικό σκοταδισμό, αφού γνώρισαν την αίγλη, το μεγαλείο και την δημιουργικότητα της αρχαίας Αθήνας, που ισάξια της, πόλις ή κράτος, μέχρι σήμερα δεν έχει περιγραφεί, ανακάλυψαν μεταξύ άλλων και την δημοκρατία. Πολλοί σημαντικοί ερευνητές όπως ο J.J. Rousseau, ο Ch. Montesquieu ασχολήθηκαν διεξοδικά με την έννοια και έδωσαν και νέα στοιχεία, για το κράτος δικαίου και τον χωρισμό των λειτουργιών του κράτους. Όμως τα εξουσιαστικά συμφέροντα της ολιγαρχίας και αριστοκρατίας, που ποτέ δεν πέθανε, κυρίως Άγγλο-σαξονικής προέλευσης, επινόησαν, με την βοήθεια και στήριξη ψευτοδιανοουμένων και μέσων «ενημέρωσης», ένα ολιγαρχικό αντιπροσωπευτικό δικομματικό, κατ’ ευφημισμό «πολυκομματικό» μοντέλο, που εναλλάσσεται στην εξουσία, με την ψήφο υπηκόων, οι οποίοι δεν συμμετέχουν στην διαμόρφωση αποφάσεων που τους αφορούν. Το ολιγαρχικό και αριστοκρατικό αυτό σύστημα, που ψευδεπίγραφα ονόμασαν Δημοκρατία, γνώρισε μέχρι σήμερα απόλυτη «πλασματική» επιτυχία και οι αμφισβητήσεις του ακόμη και από τα προοδευτικά κόμματα και κινήματα, υπήρξαν και υπάρχουν απογοητευτικά ελάχιστες. Σήμερα θεωρούμε δεδομένο και αποκαλούμε το πολιτικό καθεστώς της χώρας μας και των χωρών της Ευρώπης, «ελαφρά τη καρδία» Δημοκρατία. Αλλά και στα κόμματα η κατάσταση δεν διαφέρει. Και εκεί επικρατεί το ολιγαρχικό αντιπροσωπευτικό σύστημα με εξουσιαστές και εξουσιαζομένους. Τα μέλη των κομμάτων είναι μόνο για τα «θελήματα», για τις αποφάσεις οι αντιπρόσωποι. Κάπως έτσι οι «υπήκοοι» εισπράττουν

την έννοια της δημοκρατίας και όταν ακούν την λέξη αυτή, πολλοί δικαιολογημένα δυσαρεστημένοι και απογοητευμένοι από τα σημερινά ολιγαρχικά αντιπροσωπευτικά καθεστώτα, τα συγχέουν και τα ταυτίζουν με την Δημοκρατία και από αηδία «βγάζουν σπυράκια στην γλώσσα» . Άλλοι «διανοητές» και ιδιαίτερα πολιτικάντηδες της Ευρω-παϊκής Ένωσης, στην προσπάθειά τους να αποφύγουν την αλήθεια, προσπαθούν να δυσφημήσουν την πραγματική Δημοκρατία και «ανακαλύπτουν» ότι στο καθεστώς της Αθήνας υπήρχαν δούλοι, οι γυναίκες δεν ψήφιζαν και ότι οι Αθηναίοι ήταν φιλοπόλεμοι.

Στα επιχειρήματα αυτά, το λιγότερο που μπορεί να απαντήσει κανείς είναι ότι στερούνται και της ελάχιστης σοβαρότητας και αξιοπιστίας και τούτο γιατί κανείς δεν ζήτησε να αντιγράψει την Δημοκρατία και να την εφαρμόσει με τον ίδιο τρόπο που λειτουργούσε

πριν 2500 χρόνια, αλλά να την προσαρμόσει και να την βελτιώσει σύμφωνα με τις πραγματικές σύγχρονες συνθήκες. Άλλως τε η πίστη στο καθεστώς αυτό δεν πηγάζει από αστεία εθνικιστικά ή πατριωτικά κίνητρα και δεν προβάλλεται από εθνική υπερη-φάνεια,αλλά μόνο από την υπαρκτή απαίτηση των ανθρώπων να ρυθμίζουν οι ίδιοι την ζωή τους και να προστατεύουν την αξιοπρέπειά τους από τους κάθε λογής «θηρευτές». Εξάλλου παραβλέπουν σκόπιμα ότι στην σημερινή εποχή υπάρχουν στον κόσμο πάνω από 24.000.000 δούλοι, κατ’ άλλους 100.000.000, με την ακριβή έννοια της λέξης, δηλαδή

πολλοί περισσότεροι απ’εκείνους ολόκληρου του αρχαίου κόσμου.

Βλέπε ( http://www.tvxs.gr/v27514 http://www.tvxs.gr/v20432 http://www.tvxs.gr/v12003 http://www.tvxs.gr/v9380 )

Καθώς και ότι πολλά εκατομμύρια άνθρωποι που διαβιούν σε συνθήκες δουλείας ακόμα και μέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Εξ άλλου είναι πασίγνωστο ότι στην Αθήνα οι δούλοι, εκτός απ’εκείνους που εργάζονταν στις απάνθρωπες συνθήκες των ορυχείων του Λαυρίου, είχαν περισσότερες ελευθερίες και δικαιώματα από το σύνολο των ας πούμε «ελεύθερων» ανθρώπων της αρχαιότητας, αλλά και σε πολλές περιπτώσεις και του σύγχρονου κόσμου. Οι γυναίκες πραγματικά δεν ψήφιζαν στην Αθήνα, όμως οι σύγχρονοι «νεόπλουτοι» παραβλέπουν δύο πράγματα. Στην σύγχρονη εποχή οι γυναίκες και όχι σε όλες τις χώρες, απόκτησαν το δικαίωμα της ψήφου, μόλις μετά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο και ότι στην Δημοκρατία και στην Αθήνα, οι Πολίτες δεν ψηφίζουν αντιπρόσωπους, αλλά αποφασίζουν οι ίδιοι. Τέτοιο δικαίωμα σήμερα δεν έχουν ούτε άντρες ούτε γυναίκες. Όσο για τον χαρακτηρισμό «φιλοπόλεμοι» θα λέγαμε «στού κρεμασμένου το σπίτι δεν μιλάνε για σχοινί». Γνωστοί είναι οι πόλεμοι στην Γιουγκοσλαβία, το Ιράκ, Αφγανιστάν κλπ. Άλλοι πάλι προκειμένου να παραπλανήσουν τους λαούς χρησιμοποιούν προσδιορισμούς, όπως λαϊκή Δημοκρατία, Αστική Δημοκρατία, Κοινοβουλευτική Δημοκρατία, Βασιλευόμενη Δημοκρατία κ.α. Τέτοιου είδους δημοκρατίες πραγματικά δεν υπάρχουν. Υπάρχει μόνο η μοναδική και ακριβέστατη λέξη που χρησιμοποίησαν εκείνοι που την εφεύραν.

Το έτος 508 πχ ο Μέγας Κλεισθένης με στόχο να αποκλείσει τους εξουσιαστές αριστοκράτες ολιγαρχικούς παράγοντες και να παραδώσει όλο τον έλεγχο της εξουσίας, στον λαό, που ονομάσθηκε πολίτης και στο συλλογικό σώμα, που ονομάσθηκε εκκλησία του Δήμου, καθιέρωσε ένα πολιτικό σύστημα που ονόμασε Δημοκρατία. Το σύστημα αυτό θωρακίστηκε με ιδιοφυή τρόπο, αφού περνώντας όλους τους πολίτες, ως λειτουργούς, από τις υπηρεσίες της πολιτείας και παρέχοντας το δικαίωμα να εκλέγονται όλοι χωρίς εξαίρεση και μάλιστα, πολύ σημαντικό, με κλήρο, σε πολύ σπουδαίες θέσεις, όπως βουλή και δικαστήρια, πλην των θέσεων εκείνων που απαιτούσαν ειδικές γνώσεις και ικανότητες, τους παρείχε με αυτό τον τρόπο άρτια εκπαίδευση και πραγματικό ενδιαφέρον για τα κοινά. Ο ορισμός του πολιτεύματος δόθηκε από τους ίδιους.

Το πολίτευμα που έχουμε, σε τίποτα δεν αντιγράφει τα ξένα πολιτεύματα. Το πολίτευμα μας λέγεται Δημοκρατία, επειδή την εξουσία δεν την ασκούν λίγοι πολίτες, αλλά όλος ο λαός. Επιτάφιος Περικλέους

Αυτή πραγματικά είναι η ουσία της Δημοκρατίας. «Την εξουσία ασκούν όλοι οι πολίτες»

Με την έννοια αυτή η Δημοκρατική κοινωνία είναι βαθιά φιλολαϊκή και αντιεξουσιαστική. Γιατί στο ίδιο πρόσωπο συμπίπτουν οι ιδιότητες του εξουσιαστή και του εξουσιαζόμενου Αλλά η Δημοκρατική κοινωνία είναι ταυτόχρονα και ακρατική. Σύμφωνα με τον γενικά παραδεκτό ορισμό του κράτους « Κράτος είναι διαστολή τις μεταξύ αρχόντων και αρχομένων. Των μεν ισχυροτέρων των δε ασθενεστέρων, συν τω χρόνω εκδηλουμένη και εν διαρκεί ανελίξει τελούσα» Παπαχατζής Διοικητικόν Δίκαιον Κατά την άποψη των

Κλασσικών του Μαρξισμού «Κράτος είναι μηχανή βίας που χρησιμοποιεί η αστική τάξη»

Καθαρά βλέπουμε ότι με βάση τα παραπάνω, στην Δημοκρατική κοινωνία δεν νοείται

Κράτος με τις παραπάνω έννοιες, επειδή η ιδιότητα του άρχοντα και αρχομένου συμπίπτει στο αυτό πρόσωπο, δηλαδή στον πολίτη. Εξ άλλου το κυρίαρχο σύνθημα

της μεγαλύτερης και σπουδαιότερης επανάστασης που έγινε ποτέ στον πλανήτη μας,

δηλαδή της Οκτωβριανής επανάστασης, ήταν «όλη η εξουσία στα Σοβιέτ» ανεξάρτητα

αν αυτό το αίτημα δεν εφαρμόστηκε ουσιαστικά ποτέ και πιθανότατα αυτή πρέπει να ήταν και η αιτία που γέννησε όλα τα απαράδεκτα φαινόμενα του καθεστώτος που επικράτησε μέσα στην βία, την αυθαιρεσία και την διαφθορά ολιγαρχικών τυχοδιωκτι-κών ηγετικών ομάδων και νεποτιστών υπηρετών τους και οδήγησε τελικά στην άδοξη και αξιολύπητη πτώση του, σπρώχνοντας τους περήφανους σοβιετικούς πολίτες, που συνέτριψαν με ηρωικούς αγώνες και θυσίες, το πανίσχυρο ναζιστικό τέρας, στην εξαθλίωση και τον εξευτελισμό.

Σημειώνω η Δημοκρατία δεν αποτελεί κοινωνικοοικονομικό σύστημα, αλλά καθαρά

πολιτικό, δηλαδή αυτοεξουσιαστική και διοικητική οργάνωση της πολιτείας με αρχή και τέλος τον πολίτη. Η ολιγαρχία είναι επίσης ένα πολιτικό σύστημα, που εξουσιάζεται από μικρό αριθμό ανθρώπων, ανεξάρτητα αν πρόκειται για χούντα αυτοανακηρυχθέντων ηγετών ή για αντιπροσωπευτικό σώμα εκλεγμένο από τον λαό. Βέβαια στην περίπτωση αυτή υπάρχει τεράστια και ασύγκριτη ποιοτική διαφορά. Η μοναρχία υποδηλώνει την συγκέντρωση της εξουσίας σε ένα πρόσωπο.

Ο καπιταλισμός, Σοσιαλισμός, Κομμουνισμός, Φεουδαρχία κλπ. δεν αποτελούν πολιτικά συστήματα, αλλά τέτοια κοινωνικής και οικονομικής οργάνωσης του κράτους,

της αγοράς και της ιδιοκτησίας των μέσων παραγωγής. Η μεταβολή του κοινωνικο-οικονομικού συστήματος, δεν μεταβάλλει αυτόματα και το πολιτικό μοντέλο. Άλλωστε υπάρχουν Σοσιαλιστικά κράτη με μοναρχικό ή ολιγαρχικό εξουσιασμό. Όπως οι Εθνικοσοσιαλιστές της Γερμανίας, Οι Κομουνιστές της Βόρειας Κορέας, της Κίνας, της Σοβιετικής Ένωσης, οι Σοσιαλδημοκράτες της Σουηδίας κα.

Θα αποτελούσε όνειρο θερινής νυχτός, εάν ισχυριζόμουνα ότι τα παραπάνω λεγόμενα

για την Δημοκρατία, θα πιάσουν τόπο στην χώρα μας ή σε οποιαδήποτε χώρα του κόσμου και ότι πιθανό να πυροδοτηθεί κάποιος μηχανισμός για προβληματισμό. Η

πραγματικότητα μας έχει διδάξει άλλες πρακτικές των εξουσιαστικών, ολιγαρχικών

και οικονομικών παραγόντων. Εν τούτοις έχω την αίσθηση ότι η Δημοκρατία μπορεί

άριστα και εύκολα να εφαρμοσθεί στο κόμμα της αριστεράς, που τα μέλη και οι οπαδοί της έχουν ιδιαίτερη ευαισθησία και πάθος και έχουν κάνει πολλούς και αιματηρούς αγώνες γι’αυτήν. Χρειάζεται όμως προσοχή γιατί και στο χώρο μας δεν μιλάμε πάντα

την ίδια γλώσσα και ιδιαίτερα τον τελευταίο καιρό που ακούγονται «Δημοκρατικές» φωνές, με ασαφές ως προς τις προθέσεις περιεχόμενο. Όσοι πραγματικά πιστεύουν

στην πραγματική δημοκρατία με την έννοια που έδωσαν οι εφευρέτες της, ας το δείξουν.

Η ύπαρξη στον ΣΥΝ τάσεων και ρευμάτων, πιστεύω ότι είναι αναγκαία και ευεργετική,

γιατί πλουτίζει το θεωρητικό οπλοστάσιό του. Την επιλογή όμως των προτάσεων που

θα ενσωματωθούν στο πρόγραμμα και στις δράσεις του κόμματος, πρέπει να κάνει σε

κάθε περίπτωση, μόνο το σύνολο των μελών και αν κριθεί σκόπιμο σε εξαιρετικές περιπτώσεις και οι πολίτες. Το αποτέλεσμα πρέπει υποχρεωτικά να είναι αποδεκτό από όλους, έστω και εάν κάποιοι δεν συμφωνούν μ’αυτό. Πάντως το όλο περιεχόμενο του

άρθρου δεν υπονοεί, ούτε υποκρύπτει υπαινιγμούς για τα λεγόμενα Σοσιαλδημοκρατικά

κόμματα, που χρησιμοποιούν τον τίτλο, παραπλανητικά, μόνο για επικοινωνιακούς λόγους. Επίσης δεν έχει σχέση με τα αντιεξουσιαστικά και αναρχικά κινήματα, τα οποία στην πράξη, δεν πιστεύουν και δεν αγωνίζονται για την Δημοκρατία.

Ο Ισίδωρος Νερούτσος είναι μέλος της Πκ του ΣΥΝ Πετραλώνων και Θησείου